Antonije Stanlavis

Konu: Antonije Stanlavis Ptsi Tem. 02, 2012 1:22 pm

Öğleden sonraki ilk ders olan Sihirli Yaratıkların Bakımı dersliğinden içeri giren Antonije, ortalığın fazla sessiz olduğunu fark ediyor. Zira sınıfın ne ışıkları yakılmış, ne de pencerelerden aydınlık girmesi için perdeler açılmış. Görüşü oldukça kötü olan genç oğlan belli ki profesöre kızıyor, eh haksız olduğu da söylenemez. Dersliğe yanlış bir zamanda gelmiş olup olmadığını merak eden Antonije sınıfı yavaş ancak bir o kadar da temkinli adımlarıyla turlamaya başlıyor. Tam bu sırada pencerelerin önüne bir kağıt iliştirilmiş olduğunu fark ediyor. Merakla adımlarını o tarafa yönelttikten sonra perdeleri aralayıp, yazılanları mırıldanarak okunuyor.

"Antonije, yasakların ilgini çektiğini sanıyorum. Yaratıkları inceleyebilmek ve anlayabilmek için, onlarla aynı ortamda bulunman gerekir. Dersliğin hemen ortasındaki sıranın altında gizli bir tünel var. Sorularını sonrası için sakla."

Öhöm:

Konu: Geri: Antonije Stanlavis Çarş. Tem. 04, 2012 4:15 pm

Sabahtan beri ağrıyan karnı hâlâ düzelmemişti ve üstelik şimdi bir de mide bulantısıyla onu sınıyordu. Hastane kanadına ne kadar çok gitmek istese de duyacağı şeylerden korkuyordu. İnsanların dişçilerden korktuğu gibi onun da sıradan bir doktordan ya da şifacıdan korkması oldukça olağan bir şeydi. Önündeki yemeğe baktıkça midesinin bulandığını fark edip hemen ayağa fırladı. Masada tabağın yanına iliştirdiği küçük muskayı görüp onu almakla almamak arasında kalmıştı. En sonunda elini karından çekip muskayı avuçlarının içine aldı. Kız kardeşinin ona böyle yaranmak için yapmadığı şebeklik kalmıyordu. İşe yarar umuduyla eline bir muska tutuşturmuş ama o muskanın sihir dünyasındaki muskalarla uzaktan yakından ilişkisi yoktu. Tamamen Muggleların batıl inançları çevresinde oluşmuş bir düşünceyi sürdürüyordu. Fakat yine her zamanki gibi kız kardeşine kızgın olsa da, ona karşı soğuk davranmaya çalışıyor olsa bunu beceremiyordu. Onlar birbirlerinin çocukluk arkadaşıydı ve her şeylerini bilirlerdi. Yani en azından Anton geçen yaza kadar öyle olduğunu düşünüyordu. Muskayı hızla cebine attıktan sonra yavaşça ayrıldı büyük salondan. Bahçede olabildiğince yavaş yürürken karnındaki kasılmaların yavaşça geçmesini şaşkınlıkla izledi. Kardeşinin verdiği saçma sapan, bir işe yaramayacak olan muskanın işe yaraması saçma olurdu herhalde. Ama başka açıklaması da yoktu.

Mucizeleri gerisinde bırakarak derslikten içeri girdi. İçeride gözleri olmayan ışığı ararken derse erken gelip gelmediğini sorguladı. Arkasını dönüp de sınıfı terk edecekken gözüne ilişen ufak bir kâğıt parçasına beş saniye boyunca bakakaldı. Aslında o küçük kâğıdın dikkatini nasıl çektiği derin bir tartışma konusu olabilirdi. Böyle ufak şeylere, detaylara takılan biri hiç olmamıştı hayatında. Gözlerinin fazla mesaisine daha fazla aldırış etmeden yaklaşıp kâğıdı eline aldı ve yazılanları okumaya başladı. Okuduğu ilk cümleyle beraber kaşlarını hafifçe kaldırıp cümleyi idrak etmeye çalıştı. ’Antonije, yasakların ilgini çektiğini sanıyorum.’ Cümleyi okumaktan vazgeçtiği anda ağzından bir küfür fırladı. “Hass*ktir!” Ellerini yavaşça yakasına götürüp kravatını gevşetti. Notta geri kalan yazıyı da okuduktan sonra tekrar arkasına dönüp sınıfın tam ortasındaki sıranın hangisi olabileceğini düşünmeye başladı. Sınıftaki sıra sayılarına göre tam ortadaki sırayı bulmaya çalışırken saçmalayıp saçmalamadığını düşünüyordu. Ne yani koskoca profesör matematiğe göre mi belirlemişti yeri? Yaptığı şeyin sonuç vermeyeceğinden emin bir şekilde sıraya yaklaşırken tek kolunu kullanarak onu hafifçe ittirdi. Yerdeki orta genişlikteki kapağı gördüğünde şaşkınlığı artmıştı. Kadın gerçekten de matematiksel olarak sınıfın tam ortasındaki sırayı kastetmişti. Daha fazla kapağa bakmaktan vazgeçip hemen tünelin içine girdi. Oldukça geniş ve ferah olan tünelin tek eksiği dersliğin eksiği ile aynıydı. Işık. Fakat buna rağmen katlanılmayacak değildi. İşte bu yüzden koşar adım yürümeye başladı. Tünelinin ucunun nereye varacağını bilmiyordu. En sonunda gördüğü ufak bir ışık parçası onu daha da seri adım atmaya itmişti. Adımlarını daha hızlandırıp o ufak ışık huzmesine daha da yaklaştı.

Konu: Geri: Antonije Stanlavis Çarş. Tem. 04, 2012 5:28 pm

Antonije, tünelden çıkıp etrafında bir tur döndükten sonra bulunduğu yerin hiç de yabancı olmadığını anlayabiliyor. Işık burada da çok az, ağaçlar güneş ışınlarını engellemiş durumda fakat genç büyücü Yasak Orman'ın içerisinde büyü yapıp tehlikeli yaratıkları üstüne çekmek istemez herhalde. Tam bu sırada bir kanat sesi duyuyor, fakat etrafta uçan hiçbir şey yok.

İki şansın var, ya gidip kontrol edeceksin ya da ağaçlardan birinin gerisine saklanıp bekleyeceksin.

Konu: Geri: Antonije Stanlavis Cuma Tem. 06, 2012 1:56 am

Tünelden çıktığı anda kendisini Yasak Ormanda bulması şaşırtmadı büyücüyü. Sihirli Yaratıkların Bakımı dersliğinde olduğu sürece o ormana çok sık uğrayacağının bilincindeydi. Bu yüzden etrafı daha fazla inceleme gereği duymadan sessizliklere gömülmüş olan ormanın içinde gezinmeye başladı. Asasını hâlâ cebinde bekletirken üzerine basarak kırılmasına neden olduğu ağaç dallarının çıkardığı ses dışında ormanda yankılanan kanat sesi ile irkildi. Eli hafifçe asasına gitse de kendini zor durdurdu o tahta parçasını cebinden çıkarmamak için. Kendine sürekli olarak derste olduğunu söylerken sesin geldiği alana doğru yönelmeye başladı.

Konu: Geri: Antonije Stanlavis Cuma Tem. 06, 2012 9:00 am

Antonije, adımlarını sesin kaynağına doğru atarken karşısında yere çökmüş, oturan bir Hippogriff görüyor. Genç büyücünün bugüne kadar gördüğü en temiz tüyleri sahip olsa gerek. Zira üstüne düşen zayıf ışıkta bile göz alıcı bir şekilde, bembeyaz parlıyor. Fakat gözlerinde huzursuz bir şeyler var, oğlan üçüncü sınıfta bu yaratıkları öğrenmiş olmalı. Ona göre davransa kendisi açısından iyi olur.

Konu: Geri: Antonije Stanlavis Cuma Tem. 06, 2012 10:04 pm

Ne kadar süredir yürüdüğünü bilmeden yürümeye devam ederken artık sesin kaynağına yaklaştığını anladı genç adam. Yavaşça birkaç adım daha atıp sesin sahibini görmeye çalışırken karşısında duran bembeyaz tüylerle kaplı Hippogriff'i görmesi ile aniden hareketine son verdi. Yaratığın Yasak Orman'daki eğreti görüntüsü açıkça ortadaydı. O ormana yakışmayan temizlik ve saflıkta boylu boyunca yatıyordu. Fakat yine de bu genç adamın onu sevmemesi için bir engel değildi. Daha önceki senelerdeki bilgilerinin şimdi faydasını görecekti. Hipogriff'e daha fala yaklaşmadan önce belirgin bir şekilde yavaşça önünde eğildi. Vücudunu kaldırmadan önce önce kafasını kaldırıp yaratığın tepkisini ölçüp tekrar yavaş hareketlerle doğrulmaya çalıştı. Hareket etmeden önce Hipogriff'in de ona selam vermesini bekledi.

Konu: Geri: Antonije Stanlavis C.tesi Tem. 07, 2012 8:31 am

Antonije bildiklerini oldukça iyi bir şekilde sergilerken, Hippogriff'in gözleri genç büyücünün üstünde geziniyor. Selam verip vermemesi gerektiğinden emin değilmiş gibi görünüyor. Fakat en sonunda kafasını biraz eğerek oğlana karşılık veriyor. Artık yaratığa yaklaşmakta özgür olan genç büyücü yine de dikkatli olsa iyi olur.

Konu: Geri: Antonije Stanlavis C.tesi Tem. 07, 2012 4:46 pm

Karşısındaki yaratığın da ona selam vermesini beklerken kalp atışlarının hızlandığını hissediyordu. Eğer Hipogriff ona selam vermezse ne yapacaktı? Tıpış tıpış derslikten ayrılacak mıydı? Ama zannetmiyordu öyle bir şeyin olabileceğini. O kadar da güvenilmez bir tipi yoktu zira. Aslında kesinlikle at hırsızına benzer bir yanı yoktu. Hayvanın selam vermemesi için ortalıkta gözle görülür, elle tutulur hiçbir sebep olmaması genç adamı sakinleştirdi. Düşünceleriyle kendi kendini rahatlatırken karşısındaki hayvanın delici bakışlarını üstünde hissetti. Sırtını dikleştirip hayvana uysal bakışlarını gönderirken, yaratığın aniden başını yavaşça eğmesi üzerine suratına bir gülümseme yayıldı. Şimdi gerçekten de derin bir nefes alabileceğini düşünürken uysal adımlarla bembeyaz tüylü Hipogriff'e yaklaşmaya başladı. Yaratığın şahine benzer kafasına elini uzatırken hayatında hiç olmadığı kadar temkinliydi. Başına herhangi bir şey geleceğinden korkmasa bile bu dersi başarıyla atlatmak istiyordu. Parmakları yumuşak tüylerin üzerinde serinkanlılıkla dolaşırken suratındaki gülümseme daha da arttı.

Konu: Geri: Antonije Stanlavis Paz Tem. 08, 2012 2:05 pm

Genç büyücü ellerini Hippogriff'in yumuşak tüylerinde gezdirirken, onun huysuzlandığını fark ediyor. Garip bir ciyaklama sesi çıkartarak gagasını Antonije'ye döndürüyor. Onu ısırmak değil amacı sadece korkutup, uzaklaştırmak. Genç büyücü de bunun üzerine geriliyor, fakat yaratığın sol gözünde beliren gözyaşı dikkatini çekiyor.

Konu: Geri: Antonije Stanlavis Paz Tem. 08, 2012 8:12 pm

Yaratığın gagasını kolunun hemen yanında hissettiğinde elini hemen geri çekti genç adam. Tam kalkıp hafifçe yaratıktan uzaklaşacakken Hipogriff'in sol gözündeki damla onu engelledi. Ne yapması gerektiğini bilmeden beş saniye boyunca o gözyaşına baktı. Daha önce ağlayan bir yaratıkla karşılaşmamıştı. Ona şefkat göstermesi mi gerekirdi bu durumda emin değildi. Aslında o anda yapması gereken şey o damlanın sebebini bulmaktı. Hayvanı ürkütmeden yavaşça taradı tüm vücudunu. Kanatlarının üzerine geldiğinde ellerini kullanarak yoklamaya başladı. Vücudunun herhangi bir yerinde yarası olup olmadığına bakıyordu.

Konu: Geri: Antonije Stanlavis Paz Tem. 08, 2012 8:42 pm

Antonije dikkatlice bir yara aramış olmasına rağmen hiçbir şey bulamıyor. En azından yakın zamanlarda olmuş bir şey yok. Sadece Hippogriff'in boynunda yıllar önce olmuş olduğunu sandığı bir yara var. Ancak belli ki deneyimli bir insan eliyle orası ilgiyle dikilmiş. Genç büyücü orayı birkaç kez hafifçe bastırarak yokluyor ama yaratık hiçbir tepki vermiyor. Demek ki acının kaynağı orası değil.

Konu: Geri: Antonije Stanlavis Paz Tem. 08, 2012 9:12 pm

Eliyle yoklamaya devam ederken hiçbir yara izi görememesi onun merakını daha da kamçılıyordu. Eli yavaşça boynuna doğru çıkarken parmak uçlarında hissettiği tümseği görmek için yaratığın boynuna iyice eğildi. Maziden kalma bir yara izinin ustaca tedavi edildiğini görüp kaşlarını çattı. Aklındaki soru işaretleri gittikçe çoğalırken hayvana düşünceli bakışlarını yolluyordu. Eliyle yara iziyle hafif oynarken yavaşça ayağa kalktı. Yaratığı ürkütmemek için elinden geleni yapıyordu. Ciddi bakışlarıyla hayvanı tepeden süzmeye başladı bu sefer. Hayvanın çevresinde dönmeye başlarken her tarafını iyice tarıyordu. Eğer acısının sebebi, ya da üzüntüsünün, bir yara izi değilse ne olabilirdi ki başka?

Konu: Geri: Antonije Stanlavis Paz Tem. 08, 2012 10:02 pm

Hippogriff kendisiyle ilgilenilmesinden hoşlanmış olacak ki kafasını genç büyücünün kolunun altına sürtüyor. Biraz daha sevgi bekliyor olduğu belli, üstelik sonrasında kafasıyla sırtını göstermesine bakılırsa uçmak için büyük heves duyuyor.

Konu: Geri: Antonije Stanlavis Ptsi Tem. 09, 2012 3:13 pm

Hipogriff'in başını kolunda hissettiğinde suratında büyük bir gülümseme belirdi genç büyücünün. Eliyle yaratığın gagasını okşarken içi rahatlamıştı. Görünürde bir yara olmaması iyi bir şeydi. Hayvanı sevmeye devam ederken birden onun hafifi hareketlenmesi üzerine hafif geri çekildi. Onun ne demek istediğini anlamaya başladığında suratındaki gülümseme büyüdü. Kendi kendine mırıldanırken yaratığa iyice yaklaştı. "Demek uçmak istiyorsun ha? Hadi uçur bakalım bizi." Hayvana iyice yaklaşıp sırtına binmeye çalıştı.

Konu: Geri: Antonije Stanlavis Ptsi Tem. 09, 2012 3:20 pm

Hippogriff sırtına çıkmaya çalışan genç için biraz eğiliyor ve ona kolaylık sağlamaya çalışıyor. Bu sırada bir şeyden rahatsız oluyormuş gibi kasıyor vücudunu fakat Antonije bunun üstünde fazla durmuyor. İsterse Hippogriff'e bir isimle seslenebilir, zira yaratık genç büyücünün varlığını çoktan kabul etmiş durumda. Ancak onun tüylerini çekmemesi gerektiğini unutmamalı. Hippogriff arka bacaklarından güç alarak havaya yükseliyor, şimdi onun dünyasında sadece o ve rüzgar var.

Konu: Geri: Antonije Stanlavis Ptsi Tem. 09, 2012 3:42 pm

Hayvanın sırtına binerken olabildiğince dikkatli olmaya çalıştı. Yumuşak tüyleri üzerinde bir kez daha elini gezdirdikten sonra kendini rahat bıraktı. Tüm kontrolü yaratığa bırakmıştı. Kendine kendine mırıldanmaya başladığında düşüncelere dalmıştı. "Sana bir isim vermek gerekir mi ki? Her ne kadar benim olmasan da sana isim vermek gerekir bence. Hatta ismin de Dragan olabilir." Hipogriff ile beraber havalanırken rüzgârın saçlarını yalamasının tadını çıkardı. Ve rüzgâr yanağına vurdukça yüz felci geçireceğini sanıyordu. Eğer bu dersi böyle uçarak tamamlayabilecekse, sorun yoktu. İtiraz etmezdi. Zira o sırada gayet eğleniyordu.

Konu: Geri: Antonije Stanlavis Salı Tem. 10, 2012 10:59 am

Dragan kendisine konulan isimden hoşnut bir biçimde başını sallıyor. Kanatlarının kendisine bahşettiği özgürlükten faydalanarak bir göğe çıkıyor, bir ağaçların en yüksekteki dallarına kadar iniyor. Kara Göl'ün üstünden uçarken bilerek kendisini suyun yüzeyine yakın tutuyor. İnsan taşıma konusunda acemi olsa gerek, zira iki kere Antonije'yi düşürme tehlikesi yaşıyor. Özellikle ön sol ayağını suya daldırıp daldırıp çıkartıyor bu arada. Ancak memnun değilmiş gibi gölün sonuna geldiklerinde, yüz seksen derece dönüp bir kez daha bacağını suya değdiriyor. Sıçrayan su damlaları bazen genç büyücüye denk geliyor.

Konu: Geri: Antonije Stanlavis Çarş. Tem. 11, 2012 10:07 pm

Altındaki yaratıkla birlikte bir yükselip bir alçalırken halinden oldukça memnun görünüyordu genç adam. Uçmayı ve onun yarattığı hissi içine hapsederken düşmemek için sıkıca tutunmaya başladı. Zira Dragan'ın uçma konusunda hamladığı belliydi. Kara Göl'ün üzerinden iki kez geçerken suratına sıçrayan sulardan kurtulmak istese de onları kurulayamadığı için rahatsız olduğu belliydi. Eğer kurulayacak olsa ellerinden birini bırakmak zorunda olacaktı ve düşmesi imkansız olmazdı.

» Antonije Stanlavis - Daria Montague
» Antonije
» Aleksa Stanlavis
» Aleksa Stanlavis - Verona Moretti