Claudia O'Connell Gryffindor IV. Sınıf
Mesaj Sayısı : 84 Kan Durumu : Safkan Rp Partneri : -
| Konu: Claudia ^^ Cuma Haz. 29, 2012 9:24 pm | |
| Ad ve Soyad: Claudia O'Connell Kişisel Özellikleri: Asi, istediğini elde eden biri Claudia. Arkadaşları tarafından sevilen ve aranan bir kişi. Gözü kara olması en kötü huyu belki de. İsteidği bir şey olduğunda ne olursa olsun onu elde ediyor. Ve korkusuz, herkese kafa tutabilir niteliktedir. Biraz fazla neşeli ve kimi zaman da sevimlidir. RP Örneği: - Spoiler:
“Lanet olsun.”diye mırıldandım. Tiz sesli çalar saatim çalmıştı. Gözlerimi açmadan tepesindeki düğmeyi elimle yokladım. Ve saatim sonunda çenesini kapadı. Güneş ışıkları gözlerimin içine giriyor,hareket etmeme izin vermiyordu. Gözlerimi ovuşturdum ve doğruldum. Gerindim ve pembe-aslında pembeyi sevmem ama bu terliklere bayılmıştım-pofuduk terliklerimi ayağıma geçirdim. Perdeyi,ardından da camı açtım. Ve sonra banyoya doğru yol aldım. Yarı açık,yarı kapalı gözlerim bir şey görmediği, daha doğrusu görmek istemediği için musluğu elimle yokladım. Musluğu açtım. Farkında olmadan biraz fazla açmış olmalıydım ki musluğu açmamla sırılsıklam oldum. Aldırış etmeden yüzümü yıkadım. Ve odama geri döndüm. Islak kıyafetlerimi bir kenara koydum ve dün akşamdan hazırladığım kıyafetlerimi üzerime geçirdim. Hızkıca saçımı taradım ve odamdan çıktım. Bir yandan hızlı adımlarla aşağı iniyor diğer yandan “Çok geç kaldım,umarım yetişirim,çok geç kaldım,geç kaldım” diye mırıldanıyordum. Koşarak kapının önüne geldim. Siyah,oyulmalarla süslenmiş ayakkabılığımdan ayakkabılarımı aldım. Arabanın anahatırını alıp koşarak dışarı çıktım.
07.45:
“Selam” dedi biri bana. Arkamı döndüm. Bu Eric’di. “Ah.Selam.Seni görmemişim.” “Ne zaman gördün ki zaten? Tiffanié sen..çok değiştin. Eskiden..ne biliyim işte.Ah.Neyse boşver.” “Ben her zaman aynı baş belası Tiffanié’yim Eric!” dedim neşeyle. “Umarım.. Eski neşeli Tiffanié’yi özledi herkes haberin olsun.”dedi ve göz kırptı. İç geçirdim. Ardından mavi gözlerini kapatan kumral saçlarını eliyle itti. Mavi kareli gömleği gözleriyle çok uyumluydu. Ne şanslıydım ben öyle. Okulun en populer çocuğuyla kankaydım. Ve bana göre okulun en yakışıklı çocuğuyla çıkıyordum. Ama Eric ve arkadaşları sevgilimi pek de sevmiyorlardı sanırım. Pek mi? Hiç sevmiyorlardı. Onlardan uzaklaşmamın bir nedeni de buydu. Ama ben onlardan uzaklaşmamıştım ki. Onlar benden uzaklaşmışlardı. Sırf Carl’a aşık oldum diye. Sıf onunla çıkıyorum diye. Ve şimdi de gelip bana sen de bir değişiklik var diyorlardı. Kimse saçmaladığını farkında değil miydi? Eric’in: “Hey aramıza dön.”demesiyle gerçek dünyayla bağlantı kurmaya başladım. “Ah.Dalmışım. Özür dilerim.” “Sorun değil alıştık artık.” “Eric! Yapma böyle. Ben iyiyim. Gerçekten. Değişen sizsiniz. Sırf Carl ile çıkıyorum diye beni aranıza almayan sizsiniz!” dedim. Birden boşalmıştım. Bütün aklımdan geçenleri söylemek istiyordum ama o zaman çok ağır olurdu. Şimdilik bunları söylemekle yetindim. “Biz mi değiştik? Ah yapma! Bizi o çocuk için sattın sen Tiffanié!” “ Eric! Sen! Yalancısın! Ben sizi hiçbir zaman satmadım! Anladın mı?” Gerçekten çok sinirlenmiştim. Bu tavrı haketmiyordum. Kendi suçunu örtmek için bana bizi sattın diyordu. Bu hiç adil değildi! “Tiffanié, artık seni tanıyamıyorum. Şunu aklına sok ukala bayan! Biz seni Carl için satmadık. Sadece.. Neyse boşver.” “Sadece ne? Sen hep böyle yaparsın zaten. Neyse Eric. Ben daha fazla tartışmak istemiyorum. Gitmeliyim.”dedim ve ordana hızlı adımlarla uzaklaştım.
Dolabımın olduğu koridora geldim. Dolabımı açtım. İlk ders geometriydi-ıykkk-. Kitabımı ve defterimi dolabımdan aldım. Çantamı dolabıma koyup geometri sınıfına doğru yol aldım.
08.10:
Zil çalmıştı. Ama hala bizim uyuz geometri hocası ortalıkta gözükmüyordu. Bugün başımdan geçen en güzel şeydi geometri hocasının geç kalması. Umarım gelmez diye dua ediyordum. O sırada kapıdan içeri Carl girdi. Kalbim hızla çarpmaya,karnımda kelebekler yine uçuşmaya başlamıştı. Allahım! Neden her seferinde aynı şey oluyordu! Onu her gördüğümde böyle garip bir hisse kapılmaktan bıkmıştım. Beni görünce gülümsedi ve yanıma geldi. “Selam sevgilim.” “Selam.”dedim durgunca. Ericle koridordaki kavgamız gelmişti aklıma. Carl yanıma oturdu. “Noldu? Durgunsun.”dedi merakla. “Ah. Sana öyle gelmiştir. Ben..çok iyiyim.”dedim zorla gülümsemeye çalışarak. O sırada Bay Whisper içeri girdi. “Günaydın çocuklar. Müdür bey beni odasına çağırmıştı. Konuşamız uzadı o yüzden biraz geçiktim.”dedi ve biraz duraksadı. “Ben neden size hesap veriyorum ki? İstediğim zaman dersime girerim.”dedi ukalaca bir tavırla. Bu adamı işte bu yüzden sevmiyordum. –ıykk!- Carl bana döndü. Bu sefer fısıldıyordu. “Bana neler olduğunu anlat. Sende bir şey var. Seni tanıyorum. Lütfen.. Anlat.” Carl’ın bu sözlerine dayanamadım. “Ah tamam sen kazandın. Anlatıyorum. Bugün Eric ile kavga ettim. “ “ Ne? Neden?” dedi merakla. Pencereden dışarıya baktım. Ona bunu anlatmak istemiyordum. Şu an şu sınıftan çıkmak istiyordum. Dışarıdaki kuşlar gibi özgür olmak istiyordum şu an. Çünkü bu sınıfın içinde boğuluyordum. Daha fazla dayanamayacaktım. Gri tahtalı,lacivert demirli sıraları görmekten usanmıştım. Carl beni dürttü. “ Neden kavga ettiniz? “ dedi tekrar. “Ona,beni unuttuklarını,sırf seninle çıktığım için beni dışladıklarını söyledim. O da inkar etti tabi. Kabul etmesini beklemiyordum zaten. Saçma bir şey. Canını sıkmaya değmez. Boşver.”diyip geçiştirdim. “Ne yani? Onlar benimle çıktığın için mi sana böyle davranıyorlar? İnanamıyorum. Bana bunu söylemediğine ve.. böyle bir şey yaptıklarına..” “Sana söylememe gerek yoktu çünkü. Ben seninle mutluyum Carl. Başkasına ihtiyacım yok. Lütfen böyle yapma.”dedim. Sanırım biraz yüksek sesle konuşmuştum. Çünkü geometri hocası bize doğru döndü. “Bir sorun mu var Bayan Dvorska? Neden dersi dinlemediğinizi sorabilir miyim? “ dedi büyük kareli çerçeveli gözlüklerinin üstünden. “Bir sorun yok efendim. Dersi dinliyorum. Size öyle geldi sanırım.”dedim sert bir tonla. Sinirli bir şekilde bakıp arkasını döndü. Ve tahtaya her ne yazıyorsa onu yazmaya devam etti. “Benim için arkadaşlarından vazgeçmeni istemiyorum. Bunu bilmiyordum.”dedi Carl inatçı bir şekilde. Bu konuşmanın kavgaya mı gitmesini istiyordu? Yoksa ayrılmak mı istiyordu? Bunu mu ima ediyordu yani? “Ne..ne demeye çalışıyorsun? Hey,bak. Benim senden başka hiç kimseye ihtiyacım yok. Ben seni seviyorum. O yüzden lütfen kapa bu konuyu. Ve dersi dinle.”dedim. Sanki ben çok dersi dinliyordum da. “Ben de seni seviyorum..Seni hiç bırakmıycam. Söz veriyorum aşkım.”dedi çok güzel bir gülümsemeyle. “Sen bırakmak istesen de ben seni bırakmam.”dedim kikirdeyerek. Ve dersi dinliyormuş gibi gözükmeye devam ettim..
Not : Bu rp'yi başka bir sitede yapmıştım, sorun olursa yardımcı olabilirim.
| |
|
Seçmen Şapka Seçmen Şapka
Mesaj Sayısı : 476 Kan Durumu :
| Konu: Geri: Claudia ^^ Cuma Haz. 29, 2012 11:26 pm | |
| | |
|