"Keş"ken hayat çok daha iyi

Konu: "Keş"ken hayat çok daha iyi Çarş. Mayıs 09, 2012 4:24 pm

Gözlerimi açmamla keskin bir sızı başıma vurdu.Dün gece fazla kaçırmıştım.Nadir başıma gelen bir şey olduğunu söyleyemem belki ama bu sefer ki gerçekten dayanılmazdı.Çantamdan çıkardığım ağrı kesiciyi suya ihtiyaç duymadan yuttum.Gözlerimi kapatıp sızı geçinceye kadar uyumak istiyordum ve öylede yaptım.
"Kalk bakalım Chante." Yetimhanenin sevmediğim milyonlarca yanından biri de uyuma özgürlüğünün olmayışıydı.Herkes saat 8.30 da kalkıp sat 11 de yatağında olmalı.Bu kurala ve daha birçoğuna uymayı bırakalı yıllar oldu.Yetimhanenin aykırı kızı olmak benim en iyi yaptığım şeylerden. Bayan Streule bir kez daha "Chante!" dedikten sonra gözlerimi araladım."Beni rahat bırak." dedim. Bayan Streule en sert ses tonunda bağırdı:
"Chante Chancellor çabuk kalk yoksa ..." hemen karşılık verdim " Yoksa ne? Beni buradan atacak mısınız?"sonra hışımla ekledim "İnan ki bunu senden çok ben istiyorum lanet cadı."
Bayan Streule :"Çok küstah ve bir o kadar da edepsizsin" Yataktan kalktım önünde referans yaparak alaylı bir şekilde "Teşekkürler ekselansları." dedim. Oda kapısına yönelmişken bileğimden kavradı ve geceleri nasıl dışarı çıkmayı başarabildiğimi bir türlü anlayamadığını ama yakında öğreneceğini söyleyip durdu.Buradan atılmam için elinden geleni yapacağını da ekleyip memnun olmayan, o pislik ifadesini takındı. Bileğimi sertçe geri çektim. Asamı havaya kaldırıp "Distrain!" dedim."Bir daha asla bana dokunma sürtük.Yoksa seni pişman ederim." Küçük odamdan koridora çıktım.Kafamı dinlemek istiyordum ama bunu yapamadım bu durumda, yetimhanede olmamın nedeni olan adama lanetler savuruyordum.Annem ve babamı para için öldüren enişteme benim sevgi dolu annem kahramanım olan babamdan uzaklaştıran adam teyzemin kocasıydı.İntikam almaya yeminliydim.Tüm acılarımı borçlu olduğum adama borcumu çocuklarına acı çektirerek ödeyecektim.ilk sırada kuzenim Richard vardı.Sonra ise onun lanetli kız kardeşleri...Onlardan intikamımı alacaktım.Ardından odadan çıktım biraz temiz havaya ihtiyacım vardı.Yetimhanenin bahçesine yöneldim buraya geldiğimden beri huzur bulduğum tek yer burasıydı.Her zaman oturduğum yere bahçedeki minik göletin yanına gittim.Yere boylu boyunca uzandım.Gözlerimi kapattım.Dün akşamı düşündüm.Geceleri tılsımlı bir büyüyle odamdan kaçıyor ve geceleri kafayı buluyordum.Ayıkken hayat çok daha sıkıcıydı.Kafam iyiyken kendimi çok daha dingin hissediyorum ve eğlencemin olmazsa olmazı "erkekler". Benim için sadece oyuncaklar kullanıp attığınız peçeteler gibi onlarla işim bittiğinde bir kenara atıyorum.Bana duygusal anlamda bir şeyler ifade eden tek bir erkek dahi yok hayatımda...
Birden irkildim.Beni tüm bu düşüncelerden arındıran şey ritmik bir hareketle başımın hemen yanında yere vurulan topuklu ayakkabı sesiydi.Gözlerim açtım.Tüm gösterişiyle bana bakan bir çift gözle karşılaştım.Bu kehribar rengi gözleri iyi tanıyordum.Yetimhanenin en sevimsiz şeyi şuan beni süzüyordu."Ne halt ediyorsun burada Chante?" dedi tıslarcasına Emily "Ahh, bende yetimhanenin gururu saf temiz Emily nerelerde diyordum? İti an çomağı hazırla demişler değil mi?" Emily sarı saçlarını arkaya attı."hıh" sesini çıkarak arkasını döndü.Uzaklaştı.Söyleyecek kelime bulamayınca böyle yapardı. Bu kızın benimle ne alıp veremediğini çözmüş değilim. Arkasından bağırdım. "Git bakalım bakire Meryem. "Sonra en sevdiğim kahkahalarımdan birini attım. Ardından doğruldum.Yetimhanenin gurur timsali Emily, Bayan Streule'nin biricik öğrencisi,terbiyeli akıllı Emily ve daha nicesi.Onunla ilgili düşünmeyi bıraktım.Yetimhanenin çıkışına yöneldim.Güvenlik kulübesindeki Joe'ya öpücük attım.Salyalarını akıtarak baktı.Kapıyı açtı.Çıkarken el sallamayı unutmadım.Hormonlarının etkisindeki erkekleri idare etmek çokta zor sayılmazdı.

Ana caddeden dar bir ara sokağa saptım.Hızlı adımlarla pek de tekin olmayan bu sokakta yol alıyordum.Rüzgarın uğultusu ve ben bu tenha sokakta bir tek biz vardık en azından ben öyle sanıyordum.Ama bu düşüncem çok sürmeden zihnimden silindi çünkü biri birkaç sözcük fısıldayıp asasını salladı.Bir şey yapmaya fırsatım olmadan büyünün etkisiyle yere yığıldım bayılmadan önce tek hatırladığım sinsi bir kahkahaydı.