Kötü Zamanlama

Akşam güneşi kızıl ışıklarının gökteki son emarelerinide yavaş yavaş geriye çekerek hakimiyeti gecenin karanlığına terketmekteydi. Hafif bir esinti güçsüz ancak sürekli bir şekilde sokaktan gelip geçenlere nüfus ediyor, belli belirsiz saçlarını okşuyordu. Knocturn Yolu'nun taştan zeminindeki son hareketlilik belirtileri olan, uzun boylu bir cadının yüksek topuklularının takırtıları da kesilince usul usul gölgelere karışıp gizlenmiş olduğu köşeden çıkarak sokağın ortasına doğru yürüdü. Gözleriyle sokağı uçtan uca gözden geçirdikten sonra hiçkimsenin kalmamış olduğuna kanaat getirmiş olacak ki, omzundaki uzun pelerinin her adımda yere sürtünerek çıkardığı hışırtı eşliğinde karanlık sanatlara adanmış gibi duran vitrinin önüne yanaştı. Wulfric'in her zaman kara büyü ve karanlık büyü içeren nesnelere karşı büyük bir ilgisi olmuştu ve şimdi burada olmasının nedeni de bu tutkusuydu. Kısa bir süre önce oldukça eski ve kötücül bir büyü kitabı elde etmişti, daha doğrusu onu kapısının önünde bulmuştu bir gece vakti, ve kitabı biraz karıştırınca necromansi ile ilgili oldukça fazla bilgi barındırdığını anlamıştı. Aslında iyi veya kötü değildi, asla ikisinden birini seçmemişti ancak o kitabı okurken içinden bir ses bu büyülerden birini denemesi gerektiğini söylemişti.

Daha sonra kitabı dikkatle okumuş ve kendisi öyle düşünmese de son derece karanlık ve tehlikeli bir büyü olduğu yazan ilgi çekici bir çağırma ayinini seçmişti. Anladığı kadarıyla bu büyüler modern dünyanın büyücülüğü ile ilgili olmaktan ziyade eski dünyayı ve eski öğretileri içeren bir büyü kitabıydı. "Aman tanrım! Ortaçağdan kalma bir grimoire!" diye düşünmüştü okumayı bitirdiğinde. Eski çağın sapkın rahipleri ile farkına varmadan bu rahip aracılığı ile zaman içinde tanrı yerine şeytana tapmaya başlayan cemaatlerinin bir ürünü olan eski bir kitaptı. Wulfric bazılarının tamamen uydurma olduğunu yemin edebilirdi alında kendinden son derece emin bir eda ile ancak içinden bir ses bu kadar da emin olmamasını söylüyordu. İşte bu yüzden deneyecekti: hem kendini tatmin edecek hamde haklı olup olmadığını anlayacaktı bunun sonunda. Borgin & Burkes'e gelmesinin nedeni ise büyü için gerekli olan, kemik kabzalı ve üzerinde rünler ile kara büyü sözlerinin yazılı olduğu söylenen lanetli bir hançeri almak içindi. Daha önce böyle bir hançeri ne duymuş ne de görmüş olmasına rağmen bir hafta önce gelip ufak çağlı bir araştırma yapmak istemişti. Dükkana ilk girdiğinde dükkan sahibi biraz tedirgin olduysa da iş yapmak için geldiğini anlayınca bu tedirginlikten eser kalmamıştı. "Kemikten bir kabzası ve üzerinde rünlerle yazılmış kara büyü ile ilgili sözcükler bulunan bir hançer. Lanetliymiş bir de." demişti. Dükkan sahibi ise "Elimde en azından şu an için böyle bir şey olduğunu sanmıyorum, efendim. Ancak bana biraz zaman verirseniz eminim bir şeyler ayarlayabilirim." demişti yüzünde geniş bir gülümseme ile.

"Öyleyse bir hafta yeniden geleceğim. Parayıda dert etmene gerek yok." demişti Wulfric geçen hafta bugün o dükkandan çıkarken. İkinci cümleyi ise özellikle eklemişti çünkü söz konusu şey ticaret olunca paranın açamayacağı kapı olmadığını çok iyi bilirdi. Sonrasında ise büyük bir gizlilikle gerisin geri evine dönmüş ve bir daha ki haftanın gelmesini iple çekmeye başlamıştı. Şimdi ise buradaydı. Wulfric dükkanın kapısını açtığı anda kapının üzerindeki çan Wulfric'e oldukça tiz ve lakayık gelen bir ses ile çalarak dükkanın o andan itibaren boş olmadığını ilan etmişti. Arkadaki büyük kapının oradan çıkıp hızlıca Wulfric'in yanına gelen dükkan sahibinin parlayan gözleri istediğini elde edeceği sinyalini vermişti Wulfric'e. "Anlaşılan, dik dik dükkan sahibinin gözlerine bakarak bir kaç saniye süren bir sessizliğe neden olmuştu Wulfric, onu bulmuşsunuz." dedi Wulfric tatmin ifade eden ancak bir nebze de olsa cevap beklenen bir soruymuş anlamı yükleyerek cümlesine. "Evet, efendim. İstediğinizi buldum ancak şunu bilmelisiniz ki sarfettiğim çaba pekte hafife alınır cinsten değildi." diyerek yanıtlamıştı onu dükkan sahibi ve Wulfric fiyatın yükseldiğini anlamıştı fakat bunu dert edecek değildi bu saatten sonra. "Öyleyse hemen halledelim şu işi. Bilirsin, burada görülmekten hoşlanacağımı sanmıyorum." dedi dükkan sahibine. Buna karşılık yalnızca "Birazdan burada olacak efendim, biraz sabredin." cevabını aldı.

"Ne! Yoksa bir başkasının da bundan haberi mi var!" dedi bir anda elini asasına götürerek. Asasını çekmek üzereydi ki dükkan sahibi endişeli ve korkmuş bir sesle "Efendim bu parçayı tek başıma bulamayacağımı bilmeliydiniz. imkansızdı ve bende biraz yardım istedim." dedi. "Peki kime satacağına dair bir fikirleri var mı!" Hiddeti hala sönmemişti çünkü eğer birisi dahi neler ile uğraştığını öğrenirse bu onun için felaket olurdu. Çünkü bu onun ne ilk deneyiydi ne de son deneyi olacaktı. "Hayır, hayır. Tabi ki yok, yalnızca getirmelerini söyledim, fazlasını değil." dedi. Dükkan sahibi cümlesini daha yeni tamamlamıştı ki içeri uzun boylu ve kukuletalı birisi girdi. Hareket edişinden bir kadın olduğunu düşünmüştü Wulfric ancak emin olamıyordu. Ta ki yüzünü görene kadar. İşte o an büyük bir şok geçirdi. Kendisini görmesini en son isteyeceği kişiydi hançeri getiren. Bir süre önce yollarını ayırmış olduğu bir dostu...