Kaçak Dostluk

Kapının açılmasıyla birlikte odanın yoğun kasveti dağıldı. Kendinden emin adımlarla odaya dalan büyücü gözlerini masanın yanı başında oturan, iyi giyinimli büyücüye dikti. Desmond'un suratında özlem duygusunun yarattığı bir tebessüm oluştu. Tanrının kendisine özenle bahşettiği gözleriyle, uzun süredir görüşmediği dostunu süzdü. Hiç değişmemişti. Eskisi gibi saçlarına önem göstermiyor - yataktan kalktığı gibi - gezinmeye devam ediyordu. Eski dostunun gözlerine hayrandı esrar dairesini yöneten büyücü. Belki okyanuslar bile kıskanıyordu o gözlerin maviliğini. Sanki tanrı, mavinin en güzel tonunu onun gözlerine bahşetmişti. Tüm bu gereksiz düşüncelerden sıyrılmayı başardı koltuğuna kıvrılmış büyücü. Bir gizli ajan edasıyla giyindiği takım elbisesinin içinde çok sade bir büyücü havası vermekteydi. Samimiyetlerinin sınırını bilen iki dost hafif bir kafa hareketiyle birbirlerini selamladılar. Desmond, eski dostunun daha fazla ayakta kalmasını istemediğinden olsa gerek gözleriyle masanın önüne yerleştirilmiş sandalyeyi işaret etti. Karşısındaki büyücü mesajı doğru anlamış olsa gerek, tahta sandalyeye bir çırpıda oturdu. Bir an büyüklüğü sayılarla ifade edilen odanın içi sessizlik denen şeyle dolmuştu. Dudaklarında sakladığı zehri akıtan büyücü nihayet konuşmaya karar verdi. Ancak; karşısındaki büyücü çoktan işlerinin gidişatıyla ilgili iyi dilekte bulunmuştu. Büyücüye sözlü bir teşekkür yerine, yüzüne yerleştirdiği sade bir gülümsemeyle teşekkür etmeyi tercih etti. Söze başlamadan önce yutkundu ve konuşmaya başladı. " Buraya niçin geldiğini sende, bende biliyoruz. Sana istediklerini vereceğim. Malzemelerin bir çoğunu odama getirdim. Sana lazım olanların hepsi burada olmayabilir. " Sözlerini bitirdikten sonra kendisini daha rahat hissetti.

Rahat sandalyesinden kalkmak onun için pek zordu, saatlerce oturduktan sonra ama kalktı ve odayı ısıtan şöminenin yanına doğru yavaşça yürüdü. Masanın önünde duran büyücü tarafından tuhaf karşılandı davranışı. Şöminenin yanına gitmesinin sebebine anlam verememiş olsa gerek ki tuhaf karşılamıştı büyücü. Desmond'un şöminenin yanı başına gitmesinin sebebi tamamen farklıydı. Şömineyi süsleyen Ravenclaw binasının armasına hafifçe bastırdı. Daha sonra derinlerden gelen bir gürültü duyuldu kulaklarda. Şöminenin sağ tarafındaki bacaya kadar ilerleyen duvar kalkmıştı. Şömine aslında cam bir fanusla sarılmış sadece oksijenin etkileşime geçebilmesi için ateşin olduğu kısım açık bırakılmıştı. Duvarın olduğu yerdeki boşluk, merdivenlerle inilen bir sığınağa ev sahipliği yapmaktaydı. Bu sığınağı, bu göreve gelen bütün esrar dairesi başkanları kullanmışlardır. Desmond büyücüye dönerek gülümsedi ve aşağı inmek için yanına çağırdı.
" Sanırım burada işine yarayabilecek bir şeyler olabilir. "

Zelzeleyi andıran açılışıyla gizemini hissettirmişti aciz bedenlerde. Ayağa kalkan büyücüyü, gözlerini devirerek izliyordu tahta sandalyede oturan gizemli büyücü. Heyecanı her halinden belliydi. Gözlerindeki merak, yüzündeki şaşkınlık tüm hislerini ele vermişti. Geçidin açılmasıyla birlikte oturduğu sandalyeden kalktı ve hızlı adımlarla geçide doğru geldi. Dna modelini andıran merdivenlerin her bir basamağını özenle indi iki büyücü de. Aşağının havası o kadar kasvetliydi ki orada uzun süre durmak akılsızca olurdu. Toz tabakalarının kapladığı yığın haline geldiği depoda eşyaların büyük bir bölümü belliydi. Desmond'un hemen önünde ilerleyen büyücü karşıda duran iskelet parçalarını görünce sevincini gizleyemedi. Belki de daha net görüp, emin olabilmek için asasını çıkardı ve asasının ucunda minik bir ışık oluşturdu. Önde ilerleyen büyücünün adımları gayet kendinden emindi; ancak bir an için Desmond'a bakma ihtiyacı hissetti. Depoya tam olarak ulaştıklarında, ortada duran masaya yöneldi ve iskelet parçalarını incelemeye başladı. Büyücü eline bir kemik parçası aldı ve yakından, incelemeye devam etti. Desmond bu konularda pek bilgili değildi; ancak onun kafatası parçası olduğunu anlamıştı. Çok geçmeden büyücü elindekilerini masaya bıraktı ve Desmond'a döndü. Kafasını onaylarcasına sallamak yetersiz kalmış olmalı ki bunu sözcüklerle de dile getirdi. Depoyu aydınlatan asasını bir hamlede eline geçirdi ve bir şeyler fısıldadı. Kemik parçaları bir anda kayboldu. Kendisinden önce iskeletler çoktan ulaşmıştı malikaneye. Elbette böyle yapması gerekirdi. Bu kadar nadide parçaları, çuvallayıp götürecek hali yoktu. Sonuçta bakanlığın gölgeleri hala o karanlık koridorlarda dolanıyordu. Tabi bu gölgelerin giremediği tek yer, daire başkanlarının odası.

Büyücü ihtiyacı olan malzemeleri almasıyla birlikte rahatladı. Derin bir nefes çekti ciğerlerine. Hoş bu kasvetli havanın, büyücünün ciğerlerine yarardan çok zararı olmuştur. Desmond kısmen rahatlamıştı. Tamamen rahatlaması için bu köhne depodan bir an önce çıkmaları gerekmekteydi. Dostuyla karşılıklı içki içme vefasını göstermek istedi malzemelere kavuşan büyücü. İşini bitirdiği bu bedbaht mekanda durmak istemedi, hemen merdivenlerin olduğu tarafa yöneldi. Desmond, ona eşlik etmek için hemen ardından yürümeye başladı. Yirmiye yakın basamağı alt ettikten sonra ışığın harmanladığı odaya dönebilmişlerdi. Desmond çıkar çıkmaz sonsuzluğa hapsolmuş depoyu uzunca bir süre açmamak üzere kapattı. Kapanırken ki çıkardığı ses, açılmasının yanında kedi miyavlaması gibiydi. Boynunu eğerek kendi ayaklarına doğru baktı ve güzelim takım elbisesinin toz içinde kaldığını gördü. Toza karşı elinde olmayan bir nefreti vardı. Özellikle de kendi üstünde olanlara karşı. Dışarıdan bakıldığında damarları gayet belli olan elleriyle üstünü hafifçe silkeledi. Odasının köşesinde duran vitrinden, birkaç şişe içki getirdi. İçkiler; bira, votka, şaraptan ibaretti. Çeşidin az olması gayet doğaldı çünkü orası bir bar değil, bakanlıkta bir odaydı. Tozlu havayı solumamak için kapattığı dudaklarını açtı ve bir şeyler söylemeye başladı.

" Hangisinden istiyorsun, eski dostum? Bu soruma yanıt verdikten sonra bu malzemelerle ne yapacaksın? Bunlarla ne yapılacağı aklıma geldiğinde, kendimi ürpermekten alıkoyamıyorum. "