Rose Laquisha

Ad ve Soyad: Rose Laquisha

Kişisel Özellikleri: Rose oldukça arkadaş canılısı. Çevresindeki insanlara çok önem verir ve onlar için her şeyi yapar. Kendisini tehlikeye atmaktan hiç çekinmez, oldukça cesurdur. Aynı zaman da garip bir kız Rose. Üzüntüsünü hiçbir zaman belli etmez. Her zaman gülümser. Çok canlı, enerjik bir kızdır.


RP Örneği:


Hafif bir çığlık duyuldu uzun koridordan. Daha sonra şiddetli bir çığlık. Ve yalının tüm sakinleri birden odaya toplandı.
.
Dedektif Deniz, kahvesini yudumluyordu. Yüzünde huzurlu bir ifade vardı. Elindeki gazetede büyük harflerle yazılmış 'Ünlü Dedektif Kitap Yazıyor!' başlıklı haberi okuyordu. Bu kadar yükseleceğini tahmin etmemişti. Kaç yaşında başlamıştı bu işe yirmi beş miydi? Şimdi otuz dokuz yaşındaydı ve en ünlü dedektifti! Otuz dokuz yaşındaydı ama görünüşü hala yirmi yaşındaydı. Genç, dinamik ve çok enerjikti. Deniz bunları düşünürken birden telefon çaldı. Sekreteri telefonla konuşmaya başladı. Daha sonra telefonu kapattı ve “Deniz Hanım, bir cinayet işlenmiş. Çok zengin bir ailenin kızı öldürülmüş. Bizzat sizin bakmanız istendi.” dedi. Zengin bir kız cinayeti daha. Deniz bu gibi olaylara işe ilk başladığında bakıyordu ve şimdiden olay kafasında şekillenmişti. En fazla 1 haftasını alırdı.
.
Büyük, çok güzel bir yalıya gelmişti Deniz. Yalının kocaman bir kapısı vardı. Deniz, bekçi kulubesine gitti ve dedektif olduğunu gösteren bir kimlik çıkardı. Bekçi “Ah özür dilerim.” Diyerek kapıyı açtı ve içeri kadar eşlik etti. Yalının kapısını çaldıklarında hafif toplu bir kadın kapıyı açtı ve Deniz’e dik dik baktı. Bekçi hemen “Deniz Hanım bir dedektif’miş.” dedi. Kadın hemen Deniz’i içeri davet etti ve “Bir isteğiniz var mı?” diye sordu. Deniz derin bir nefes aldı ve “Var aslında. Dün gece burada olan herkesi, salona çağır. Hepsi sorguya çekilecek.” dedi. Yaklaşık on dakika sonra herkes salondaydı. Deniz salona girdiği andan bütün kafalar ona dönmüştü. Deniz hemen “Evet, öncelikle benim adım Deniz. Merak etmeyin, sadece dün gece neler olduğunu tüm gerçekleri ile anlatmanızı istiyorum. Sırayla çalışma odasında sorguya çekiliceksiniz.” dedi. Çalışma odasına geçti ve bekçiyi çağırdı. Bekçi evin dışında olduğu için bir şey bilmiyordu. Eve kimsede girip çıkmamıştı. Deniz sonra Aygün Hanım’ı çağırdı.

Aygün Hanım içeri girdiğinde, Deniz “Aygün Hanım, tam olarak buradaki konumunuz nedir?” diye sordu. Aygün Hanım “Burada Hizmetliyim. Buse Hanım’ın odasının olduğu katın temizliğinden sorumluyum. Aynı zaman da getir götür işlerini yapıyorum. Kısaca evin merkeziyim.” dedi. Deniz hemen “Yani Buse Hanım’ın odasına sıkça girip çıkardınız, öyle mi?” diye sordu. Aygün Hanım kafasını ‘hayır’ anlamında sallayarak “O odadan kız kardeşim Hatice sorumlu. Yaşları aynı olduğu için Buse Hanım özellikle onu istemişti.” dedi. Deniz kafasını sallayarak “Peki bu Selin Hanım nasıl biriydi?” diye sordu. Aygün hanım biraz dikleşerek “Selin Hanım, Buse Hanım’ın en yakın arkadaşıdır. Bebekliklerinden beri beraberler. Ama son zamanlarda sürekli tartışıyorlarmış, erkek meselesi sanırım.” Dedi ve sustu. Deniz, Aygün Hanım’a teşekkür etti ve aşçıyı çağırdı.
Deniz “Buse Hanım zehirlenmiş, biliyorsunuz değil mi?” diye sordu. Aşçı tek kaşını kaldırdı ve “Yemekleri ben yapmış olmam onu zehirlediğim anlamına gelmez ki.” dedi. Deniz “Pekala, bana olayı anlatın.” dedi. Aşçı derin bir nefes aldı ve “Selin Hanım geliceği için Buse Hanımla en sevdiği yemekleri hazırladım. Tabi her zaman olduğu gibi Selin Hanım burada kalıcaktı. Onlara yatmadan önce her zaman çikolatalı süt yapar yanınada çikolata koyarım. Dün yine sütü yaptım ve çikolata almak için buzdolabına yöneldim. Fakat çikolata kalmamıştı. Çikolata almak için depoya gittim. Yalı içindeki hizmetlilerle iletişimimizi sağladığımız bir telefonumuz var. Onunla Mercan’ı aradım ve sütü götürmesini söyledim. Çikolataları ben sonradan götürücektim çünkü nerde olduğunu bulamamıştım. Sütün soğumasınıda istemezdim. Onun için hemen göndermek istedim.” Dedi ve durdu. Deniz “Neden Mercan’ı yolladınız?” diye sordu. Aşçı hemen “O gün kendini pek iyi hissetmiyordu, dinleniyordu.” Dedi. Deniz teşekkür etti ve bahçivanı çağırdı.
Beyaz tenli bir adamdı. Hasta gibi bir hali vardı. Gözlerinin altı da simsiyahtı. Deniz “Merhaba?” dedi soru soruyormuş gibi. Bahçivan öksürdü, öksürdü, öksürdü ve sonunda “Merhaba.” dedi. “Bir hastalığınız mı var?” diye sordu Deniz. Bahçivan “Evet, kanserim. Bu şey beni git gide öldürüyor.” diye cevap verdi. Deniz merakla “O halde hastanede olmanız gerekmiyor mu?” diye sordu. Adam “Aslında eve, dün gece hastanedeydim zaten.” Diye cevap verdi. Bahçivan dün gece hastanede yattığı için olaylarla pek bir ilgisi yoktu. Daha sonra Deniz, Hatice’yi çağırdı. Hatice yirmili yaşlarda güzel bir bayandı. Tavırları ukalaydı. Deniz ona dün gece olanları anlatmasını istediğinde kız, “Dün gece rahatsızdım. Nerdeyse bütün gece sıcak suyun altındaydım. Saat 11.30 gibi girdim, 12.30 da çıktım. Sonrada hemen uyudum zaten.” diye cevap verdi. Deniz ona teşekkür etti. Üvey baba olan Ahmet dün bütün gün dışarıda olduğu için olaylarla pek ilgisi yoktu. Deniz daha sonra Buse Hanım’ın en yakın arkadaşı olan Selin Hanım’ı çağırdı. Selin Hanım üzgün bir sesle “Ben yaklaşık bir aydan beri yurt dışındaydım. Telefonla konuşuyorduk ve birbirimizi çok özlemiştik. Buse onlarada kalmam için çok ısrar etti. Sağolsun Aşçı Burak en sevdiğimiz tatlıları, yemekleri hazırlamış. Gece yatmadan önce geleneksel çikolatalı sütümüzü içer yanında da çikolatamızı yerdik. Öyle de yaptık. Sonra yattık zaten. O.. o..o sonra ölmüştü!” dedi ve ağlamaya başladı. Deniz onun haline üzüldü ve teşekkür etti. Daha sonra hizmetlilerden biri olan Mercan’ı çağırdı. Mercan sütün içine hiç bir şey atmadığına yemin ediyordu. Deniz daha sonra ifadesini aldığı kişileri teler teker çağırdı ve yazılı ifadelerini istedi.

Deniz, bürosunda yazılı ifadeleri okuyordu. Kahvesini yudumlarken “Bir eksik var ifadelerde, bir yanlış var..” diye mırıldandı. Daah sonra hızla montunu giydi ve bürodan çıktı.

Yalı ahalisi salonda toplanmıştı. Deniz’in içinde kıpırtılar vardı, gerçeği açıklama heyecanı vardı. “Evet,” diye başladı Deniz, yarı korkmuş suratlara bakarak. “Evde tatlı bir telaş vardı çünkü Selin Hanım geliyordu. Buse Hanımla bir aydan beri görüşmüyorlardı. Buse Hanım her şeyin mükemmel olmasını istiyordu. Onun için en sevdikleri yemekler, tatlılar yapıldı. Buse Hanım’ı öldürmek isteyenler özellikle o geceyi istemişti. O gece suçu üstlerine atabilicek bir çok insan vardı çünkü. Buse Hanım’ın yanında kalan Selin Hanım, sütü götüren Mercan Hanım ve sütü yapan Aşçı Burak. Ama büyük bir hata vardı. Suçlu bütün gece hasta olduğunu ve duşta olduğunu idda ediyordu. Yalan! Halbuki o sırada duşta biri daha vardı ve hizmetlilerin kullandığı tek bir banyo vardı. Kimin yalan söylediğini anlamak zor olmadı. Yazılı ifadelerin birinde Buse Hanım’ın üvey babasının evleneceği yazıyordu. Bilin bakalım kiminle? Hizmetli Hatice hanımla. Hatice Hanım o sırada duşta değildi. Dolapta ki çikolataları aldı ve depoda bulunması zor bir yere sakladı. Böylece mutfakta kimse yokken sütün içine zehir atabilicekti. Buse Hanım’ın annesi bütün mirası Buse Hanım’a bırakmıştı. Ancak Buse Hanım ölürse miras Ahmet Bey’e kalıcaktı. Hatice Hanım’ın ise paraya ihtiyacı vardı. Buse Hanım öldükten sonra bütün miras yeni kocası ve kendisine kalıcak böylece en büyük aşkı olan Bahçivanı tedavi ettirebilicekti. Evet, suçlu Hatice Hanım! Aşktan gözükör olmuştu ve her şeyi yapardı. Yaptı da…” diye sözünü bitirdi Deniz. “Hayır, hayır, HAYIR! Ben öyle bir şey yapmadım! Ben MASUMUM!” diye bağırdı Hatice. Ama iş işten geçmişti. Polisler onu almaya gelmişlerdi bile.
Deniz bu acıklı manzaraya bakarken “Aşk.. İnsana her şeyi yaptıran aşk bütün bunların suçlusu…” diye mırıldandı ve sessizce Yalı’dan uzaklaştı.