Gece geç vakitlerde beklediği anın yaklaştığını fark ederek ortak salonda saatlerdir oturduğu kanepeden kalkıp çıkışa yöneldi. Bu akşam önemli bir anın başlangıcı olabilirdi yaşayacakları. Pek fazla kullanmadığı yeteneğinin vücudunu ne kadar zorlayacağını bilmeden yavaş adımlarla boş dersliğin yolunu tutmuştu. En son ne zaman kullanmıştı acaba gücünü? Bir yıldan fazla olmuştu. Denediği zaman ise başına giren sancı o kadar şiddetli olmuştu ki saatlerce kafasını kaldıramamıştı bile. O günden beri pek denememişti; fakat konsantrasyonunu artırıcı her türlü çalışmayı da yapmıştı. Bugün o çabalarının ne kadarının etkisi olacağını görecekti. Tenhalaşmış koridorlardan dikkatli bir şekilde geçerken şatonun böylesine sessiz olmasına alışkın olmadığını düşündü kısa süre için. Her zaman canlı olan okul şimdi ona bomboş geliyordu. Vücudundan kanı çekilmiş bir insan gibi… Tüyleri ürperen büyücü bir koridoru kontrol ederek kimsenin olmadığı koridora çıktı. Açık pencerelerden içeriye sızan temiz havanın güzelliğiyle beraber yoluna devam ederken zihninde Loria vardı aynı zamanda. Güzelliği gözlerinin önünde, kokusu burnundan geçmemişti sanki. O kadar narin ve masum… Eğer kendisini değiştirebilecek biri varsa bu Loria’nın ta kendisi olurdu. Çapkın olmayan bir Pyotr… İşte bu tuhaf olurdu; fakat gerçek olabileceğini bugün fark etmişti. Zihnine kazılı güzellik nedeniyle yakınlarında olan hiçbir kıza bakmamış, kimseye yüz vermemişti. Gerçi birkaç defa göz göze geldikleriyle hafif flört dediği bir durumu yaşamış olsa da beynini meşgul edecek şey hep oradaydı. Çıkamazdı. İmkansızdı! Aslında şikayeti de yoktu. Uzun zamandır hissetmediği kadar iyiydi genç büyücü. Aptal bir gülümseme dudağının kenarlarını hareketlendirdiğinde gelmişti sınıfa. Etrafa bakarak kimsenin olmadığında emin olduktan sonra içeri girdi…
“ Pyotr, zihnime gir hadi evlat! “ Babası tam önünde durmuş gözlerini oğluna dikmişti. Genç büyücü dördüncü sınıfı bitirdiği yazın ortasında gözleri fal taşı gibi açılmış adama bakıyordu. Daha o kadar güçlü değilken karşısındakinin zihnine girdiği an her şeyi berbat edebilirdi. Konsantrasyon denilen şeyse şuan ruhunun hiçbir zerresinde mevcut değildi. Babası kaşlarını çatarak ona bağırınca irkildi. “ Yap şunu! “ Rus büyücü kızdırılmaması gereken birinin karşısında olduğunu hatırlayarak gözlerini yumdu asasını ileri doğrultarak. Kendini soyutlamaya çalışarak gücün bedeninde akmasına izin verdi. Zihnini boşaltması gerektiğini biliyordu bu iş için; fakat üstünde onca baskı varken bunu nasıl yapacaktı? Kısacık bir süre için göğsünün ortasında bilmediği gücün kırıntılarını hissetti. Aradığı şey bu muydu? “ Zihnefendet! “ Ufak bir anı… Çok küçük… Sanki bir fotoğraf karesine bakıyordu. Babasının yüzü öfkeyle çarpılmış bir adama asasını sallamıştı Pyotr kanlar içinde yerdeyken… Aniden kendini tekrar babasının önünde buldu. Adamın yüzünden ne düşündüğü belli değildi. gördüğü şeyse bir savaştı! Başına girmiş ağrılarla boğuşurken yanında belirdi savaşçı adam. “ O gün çok insan öldü… “
Karanlığa gömülü sınıfı asasıyla ışıklandırdığında geçmişten gelen bir hayalet kısa süreliğine zihnini işgal etmişti. Hala aynı halde olup olmadığını düşündü. Eğer yetenekleri aynı seviyedeyse genç cadıya pek yardımı olamayacak demekti. Son ana kadar zorlamalıydı kendini. Bir sıraya oturup gözlerini kapadı. Hazırlanması gerektiğini düşünerek konsantrasyonunu arttırmayı denedi. Aniden gözleri açıldı bir şeyleri hatırlamış gibi. Boş gözlerle asasını inceledi. Bu nesneyi ilk aldığı günü hatırladı bir an. Yüzünde şapşal bir gülümsemeyle Ollivander’e gittiğinde tüm gençliğini yok edecek şeylerin başlangıcında olduğunu biliyor muydu? Aptallık ve sonrasında gelen acı… Ağlanılacak haline gülen adam boş sınıfın içine kederli gülüşünü yaydı. Arkasına yaslanıp misafirini beklemeye devam etti dalgın bakışlarıyla. Hafif bir yorgunluk hissederek bedeninde göz kapakları ağırlaştı. Acaba yeteneğini geliştirmek için bugün yaptığı çalışmalardan dolayı yorgun muydu? İşte bu kötü olurdu. Beynindeki uyarıları açmak amacıyla ayaklandı hemen. Volta atmaya başlayan büyücünün aklı bugün nedense geçmişindeydi.
Konu: Gerçek Acıtır 
Cuma Tem. 06, 2012 5:29 pm
