Penelope

Soğuk ve ıssız odada tek başımaydım. Uyuyordum ve hala aynı kabusu görüyordum. Hep aynı kabus ve hep aynı uyanış. Rüyamda hep bana arkasını dönmüş o gizli pencereden bakan kişiyi görüyordum. Bir erkekti ve evin o buzlu camlarında eski kan lekeleri vardı. Ürperiyordum ve nefesim kesiliyordu. Annemin sesini duyuyordum. Penelope sakın o eve gitme. O evden uzaklaş diyordu.

Ben ısrarla eve giriyordum. Yukarı kattaki o odaya çıkıyordum. Odada yerde yatan annemi görüyordum. Kanlar içindeydi ve ölmüştü. Arkasını dönük olan o kişinin üstü kanlıydı. Bana döndüğünde şu sözleri fısıldıyordu. "Penelope aramıza hoşgeldin!" Sırılsıklam bir şekilde uyanıyorum, üstümü giyiniyorum. Annem uzun süredir kayıp ve ben hala ondan haber alamadım. Bu yüzden rüyalarım bu yönde olabileceğini düşünüyorum. Evin dışına çıkıyorum ve yürümeye başlıyorum.

Yolumun üstü büyük ağaçlarla çevrilmiş bir orman. Ağlıyordum, annemi artık göremeyecektim sanırım. Bir banka oturdum. Bir süre dinlendim. Kendime sakin ol uyarısı verdim. Sakin olmalıydım ama tek başıma kalabilirdim. Yolun ilerisinde hızla gelen bir araç gördüm. Benim yanımda durdu ve içinden bir adam çıktı. Beni kolumdan tutup arabaya sokmak istedi. Direniyordum ve gitmek istemiyordum. Zorla arabaya girdim. Ellerimi bağladılar ve gözlerimi bağladılar.

Ben çığlık atıyordum. Yanımdaki adam benim susmamı söylüyordu. Araba durdu ve beni bir yere götürdüler. Gözlerimi açtıklarında o evdeydim. Kabuslarımdaki o ev. Yan odadan bir adam çıktı yüzünü döndüğünde rüyamdaki o adamı gördüm. "Hoşgeldin" dedi. Aynı rüyamdaki gibi. "Benden ne istiyorsun" dedim. "Seni buraya getirme amacım benimle birlikte savaşa katılman" dedi. "Ne savaşından bahsediyorsun" dedim. "Yakında öğrenirsin" dedi.

Sabah kendimi evimde buldum. Yatakta yatıyordum. Boynumda bir acı hissediyordum ve sargı bezi vardı. Aynaya doğru koştum ve boynumdaki sargı bezini çıkardım. Bu bir ısırık iziydi. Vahşi biri beni ısırmıştı. O sanırım bir vampirdi. Masanın üstünde bir not buldum. Notu açtığımda annemin el yazısını gördüm. "Sevgili Penelope, sevgili kızım. Umarım beni bulmaya çalışmazsın. Ayrıca o büyük evden uzak dur. Senin iyiliğin için kendimi feda etmek zorundayım. Annen Mary Thompson."