Geçmişten Gelen Karanlık

Üzerinde bulunan kısa şortu ve askılı bluzu ile iş yerindeki halinden bambaşka olan, tanınmış cadı kahvesini hızla alıp Amerikan tarzı mutfağındaki bar taburelerinden birine oturmaya çalıştı. Mermer zemine hızla bıraktığı bardak, sağ elini yakarken dudaklarını büzüştürüp inledi. Sabah sabah birçok aksiliğin yerini, şansa bırakmak istiyor ancak buna her şey engel oluyormuşçasına devam ediyordu. Saçlarını ilk defa serbest bırakmanın verdiği rahatlık ile Gelecek Postasını incelemeye çalıştı. Bayan Alystrioné’un yine işini tam yaptığını söyleyebilecek derece de ölçüp tartmıştı gazeteyi. Kadını uzaktan yakından tanıması, ona değerlendirmek için bambaşka bir şans tanırken gülümsemeye çalıştı. Bakanlıkta tanınmış biri olmanın da avantajları vardı elbette. Tebessümü, ay parçası yüzüne yayılırken pencereden gelen aydınlığa çevirdi gözlerini. Eskiden bir umutla beklediği sabahlar hiçbir değerini göstermezsen hala aynı tas ve aynı hamamdı. Dediği şeye kahkaha atarken evde kimse olmamasına şükretti. Hizmetçilerine bir süre izin vermişken tatil günlerinde yalnız olmaktan mutluydu. Hiç değilse biraz uzaklaşıp kendine ayırabiliyordu. Başkanının işinde olmayışı ve kayboluşu, genç cadıyı meraklandırırken bir yandan da umursamamaya çalışıyordu. Başkanlık boşsa bu iş için uygun olan başka kim olabilirdi? Tebessümü, sinsi ve hırslı bir hal alırken kendine hak verdi. Bu işi herkesten fazla hak ediyordu.


Pencereden içeri süzülen ve yolda alınabilecek tüm darbeleri alan yaratığa bakarken, gülmemek için zor tutmuştu kendini. Beyaz tüyleri birazcık yolunmuş ve neredeyse kapkara olmuş yaratığa bakarken gözleri acınacak bir hal almıştı. Baykuşuna gelmesini işaret ederken kafasını okşadı hafifçe. ‘‘Bayan Porksy, sizi böyle görmeyi beklemiyordum.’’ Baykuş anlamışçasına bir ses çıkartırken, yavaşça süzüldü ve yuvasına gidercesine cadıyı takmadı. Genç cadı, kahkahasını tutmayacak duruma gelince gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı bile. Babasının ona aldığı bu sevimli baykuş, yıllardır yanındaydı ve onu bir kerelik bile olsa yolda bırakmamıştı. Bunu hatırlayınca geçmişi hatırlayarak silkelendi. Baykuşun getirdiği beyaz renkli mektubu eline narince alırken, kimden geldiği kadını hiç olmadığı kadar mutlu etti. Heyecanlı açtığı zarf, kadını şaşırtırken narin bir el yazısı ile yazıldığını gördü. İlk defa sihirli bir kart yollamayan bu cadının bir sorunu olduğu fazlasıyla belliydi.

‘‘Sevgili teyzeciğim,

Sizi böyle bir günde rahatsız ettiğim için özür dilerim ancak bir an önce Hogwarts’a gelmenizi talep ediyorum. Bayan Ramolino ve ben sizi bekliyor olacağız.’’

Notun sonunda yazan sanatsal el yazısı, yeğeni Euterpe’ten başka kimsenin olamazdı. Yüzü sorulara bürünürken, bakışları uzaklara dalmıştı. Bir sorun olmasını istemezcesine, ayağa kalktı ve hazırlanmaya koyuldu. Meraktan dudaklarını kemirirken, kötü bir şey olmaması içinde şans diliyordu. İlk defa içten diliyordu, bunu.

…

Hogwarts’a vardığı zaman korktuğunu belli etmemek için yüzünü saklıyor ve sakin olmaya çalışıyordu, başarılı cadı. İlk defa böyle bir olayla karşılaşırken, yeğeninin gönderdiği bu mektubu fazla ciddiye almış ve korkusunu gizleyemeyecek hale gelmişti. Kardeşi Ramolino’nun odasına giderken, Hogwarts’ın eski kokan havasını da ciğerlerine doldurmuştu. Az mı geçmişti buralardan, hocalarının peşinde? Tebessümü yüzüne yayılırken kardeşinin odasına girdi ve ciddi görünmeye çalıştı. Gördüğü sarışın kadın, mazi ile doldururken aklını buraya gelme nedenini anladı. Başka bir neden olamazdı, olmamalıydı.