Brian Fortuna (düzenlendi)

Brian Fortuna;

Brian insanların onu gördüğü şeklin aksine engelli olmadığını kanıtlamaya çalışan cesur bir öğrenci. Öfke anında kontrolünü sağlamakta güçlük çekmesi onun zayıf tarafı, ayrıca yalnız çalışmayı seven, genelde olaylara pek karışmayan bir karakter. Hogwarts'a gelirken büyü gücünü geliştirip yeteneklerini karanlık tarafa karşı kullanacağını, ve bu şekilde kendini hem ailesine hem de kendisine kanıtlayacağını umuyordu. Brian'ı genelde yalnız başına bir kenarda oturmuş insanları dinlerken, büyü yapmaya çalışırken veya düşünürken bulabilirsiniz. Sosyal çevresi hiç olmayan Brian, arkadaşları için her tür mücadeleye hazır birisi.


RP;
Sıcak bir ilkbahar akşamı Brian bahçesinde küçük bir gezinti yapmaya çıkmıştı. Her zamanki gibi ailesinin aşırı koruyucu tavrı onu sıkmıştı. Annesi ve babası onu bir engelliymiş gibi görüyordu, öyleydi de. Fakat Brian kendini engelli gibi görmüyordu. Engelini aşmıştı ve kör olmasına rağmen görüyordu. Elbette ailesi bunu kabullenmiyordu ve Brian o akşam olduğu gibi yanına verilen korumalarını başından savmıştı. Halbuki o kimsenin göremediği şeyleri bile görebiliyordu. 3 metre ilerideki karıncayı fark etti ve ona basmamak için 1 saniye durdu, adım rutinini değiştirdi ve yoluna ağır ağır, sanki yıldızları izleyerek, o temiz havayı içine çekerek devam ediyordu. Brian doğmadan önce annesine yapılan bir lanet yüzünden tedavisi olmayan bir körlükle engellenmişti. 6 yaşına kadar da ciddi bir engel teşkil etti bu durum. Ama hayatının 6. yılında, Paris’in sayılı zenginlerinden sayılan ailesinin devasa köşkünün bahçesinde oynarken yanlışlıkla yediği ve hala ne olduğunu bilmediği bir ot ona tanrının bir ödülüydü resmen. O günden sonra ayaklarıyla yere çarpan titreşimleri hissederek hem duymaya hem de görmeye başladı. Ailesine asla söylemedi, çünkü hiçbir şey değişmeyecekti. Zaten oğullarıyla ilgilenemeyecek kadar yoğundular. Yapabildikleri tek şey zavallı brianın başına iki koruma dikmek oldu. Yine de şikayetçi değildi bu durumdan. Çünkü gözleriyle gören insanlardan çok daha fazla şey görebiliyordu. İnsanların kalp atışlarından duygularını, hareket tarzından bir sonraki hamlesini ve daha birçok özellik sahibi olmuştu.

Karanlıktan bir ses ’’Brian, annen ve babanın seninle konuşması gerekiyormuş.’’ duydu. İşte o gün gelmişti. Ailesinin onunla ne hakkında konuşmak istediğini biliyordu. Yıllardır gitmek için beklediği muhteşem büyücü okulu Hogwarts’a gitmek hakkında olacaktı bu konuşma. Ama pek de düşündüğü gibi değildi. Şık kıyafetleriyle dikkat çeken babasının yanına uzun zamandır yüzünde belirmeyen bir gülümsemeyle geldiğinde babası da mutluydu. O bunu yüzüne bakarak değil, heyecanlı kalp atışlarından anlamıştı. Babası konuşmaya başladı ve söylediği cümleye kadar her şey çok güzeldi. ‘’Brian! Gerekli görüşmeleri yaptım ve artık okula gitmek zorunda değilsin. Senin için özel öğretmen tuttuk. Ülkenin en iyi sihir hocası.’’ ‘’Ne kadar güzel değimli? Senin mutlu olduğunu görebilmek için her şeyi yaparız tatlım.’’ Tabii ki annesi de bu cümlesiyle bu fikri destekliyordu. Ama Brian için hayat başına yıkılmıştı. O yıllarca Hogwarts'a gidip artık mutlu olabileceği zamanı beklemişti, ve ailesi bu hakkını da elinden almıştı. Artık ne yapacağını bilmiyordu. O gece onun için özel hazırlanmış, hiçbir masraftan kaçınılmamış odasında sessizce ağlıyordu. Yastığına sanki tek arkadaşıymış gibi sarılmış ağlarken, göz yaşları muhteşem renkli gözlerinden süzülerek kendini Brian’ın bedeninden atarcasına düşüyordu.

Sonra pencereden içeriye evcil hayvanı olan ama en yakın dostu olarak gördüğü, ileri derecede zeki bir şahin olan, Horus girdi. Yavaşca süzüldü ve kusursuz bir pilotajın ardından yatağa, Brianın yanına kondu. Brian ağlamayı bıraktı ve Horus’u koluna aldı. Elbette sivri pençeleri batıyordu ama Horus elinden geldiğince Brian’a zarar vermemeye çalışıyordu. Brian yavaşça kalktı ve az ilerideki masanın başına oturdu. Masada duran beyaz, uzunca bir kumaş parçasını gözlerini kapatacak şekilde sardı başına. Sonra yatağının altından çıkardığı küçük çantaya önceden biriktirdiği, fakat hiç de bir çocuk biriktirmişe benzemeyen miktardaki parayı çantaya koydu. Sonra birkaç giysiyi ve eski bir köstekli saati içine sıkıştırdı.

Gecenin sessizliği çökmüştü ve geceden daha sessizce evin ön kapısından çıkmayı başarmıştı. Özel koruması onu görmüştü ama durumunu biliyordu, bu yüzden hiçbir şey demeden gidişini izledi. İşinden kovulacağını da biliyordu ama bu küçük çocuğu çok seviyordu ve yaptığının doğru olduğunu da biliyordu. Brian Horus’u fırlatırcasına ileriye doğru saldı. Sonra da nasıl bir yer olduğunu bilmediği Paris sokaklarında yapayalnız kaldı. Bildiği tek şey vardı. Bundan sonra sıcak bir yatak ya da en güzel kıyafetler yoktu. Zaten bunlara hasret kalmayacaktı. Artık büyümüştü, her ne kadar çocuk olsa da. Horus uçtukça çığlık atıyordu, bu da Brian’ı tren istasyonuna yönlendiriyordu. Artık hayatı tamamen değişmişti.

Hogwarts Brian için bir cennetti. Oraya geldiğinde herkes, ona davranılmasını istediği gibi davranıyordu. Öncelikle trende Noah ile tanıştı. Pek fazla seçeneği olmayan Brian Noah ile kardeşlik derecesinde bir arkadaşlık yaşıyordu. Sonra o yan bölmedeki kız... Eleanor... Eleanor Brianın tanıdığı aileden olmayan kendi yaşıtındaki ilk kızdı. Brian ile aynı sınıftaydı ve Brian’ı tanımıyordu. Fakat Brian için o her şey olmaktan öteydi. Evden kaçmış olmanın endişesi ve boşluğunda Eleanor güzel olan her şeyi temsil ediyordu. Sadece platonik olacağını düşünüyordu, çünkü kim kör, ailesiz bir çocuğu sevebilecek sorusuna yanıt bulamıyordu. Ama bu kadar olumsuzluğa rağmen Brian asla pes etmedi ya da sitem, çünkü en sonunda işte oradaydı. Hogwarts; muhteşem büyücü okulu...

Kişilik özelliklerini açmanızı rica etmek durumundayım.

düzenlenmiştir