Yolda

Mesaj Sayısı : 125 Kan Durumu : Safkan

Uzun ve belirsiz bir uçuştan sonra sendeleyerek indiği zeminde dengede durabilmek için insan haline gelmesi gerekmişti Judas'ın. Lakin onu üzerinde mahkum kıyafetleriyle bitap bir halde görenler pek de güzel düşünceler içerisine giremezlerdi elbette. Bu halde de saklanacak bir yer bulması, bir limana sığınması neredeyse imkansızdı çünkü tüm gücünü havada amansız bir hızla uçarken harcamıştı. Koskoca ülkede de gele gele Hogsmeade'e, İngiltere'nin en kalabalık büyücü köylerinden birine rast gelmişti. Şansına güzel sözler mırıldanırken bir yandan da birkaç saat sonra atacak olan şafağın karanlık yüzüne gizlenmişti büyücü. Yapacağı şey basitti, kendini saklayarak dinlenmek. Bunu neresi olduğunu bilmediği iki katlı kulübenin isle kaplı arka duvarına yarı ölü bir görünümle yatarak yapamazdı, hiçbir yararı olmazdı ona. Enerji toplamalıydı, hiç olmazsa bin yıllık çöllerden bile daha kuru boğazını bir yudum içkiyle terbiye etmeliydi. Hayatta kalmak için en azından bu kadarına ihtiyacı vardı. Ama bunu nasıl elde edeceğini bilemiyordu. Aslında çok basit bir seçeneği vardı, oysaki üzerine dünyaların yükü binmiş ve onlardan bulduğu ilk fırsatta hızla kaçan bu adam için dünya gözünün önündekini göremeyeceği kadar bulanık ve kulağının dibindekini seçemeyeceği kadar gürültülüydü. Bulunduğu sokağın şu anki sessizliğine rağmen hem de.

Ne kadar zaman sonra bilinmez, belki bir kuş ötüşü yahut bir kedinin avıyla uzun uzun oynaması kadar bir süre sonunda dank etti büyücünün kafasına gerçeklik. Şimdiye kadar suçsuzdu evet ama kaçmakla zaten daha büyük bir zan altındaydı artık. Daha fenası artık normal bir büyücü değildi o, hayatta kalmak için vahşice savaşması gereken üzerine etiket yapıştırılmış bir kanun kaçağıydı. Ne yapabilirdi ki, elinde olan tek şey bu etiket ve suçlamalar sırasında aleyhine çokça kullanılan iriyarı katil fiziğiydi. Kullanması gerekiyordu elindekini her ne kadar vicdanı buna şiddetle karşı çıksa da. Diğer yandan ruh emcilerle dolu o deliğe asla ve asla geri dönmemeye yemin etmişti. Ölmek daha huzur dolu olurdu. Böyle düşüncelerle beyninde on savaş, ruhunda yüz çarpışma atlatan ve hayatın en acı tokadının tadına bakan genç büyücü, içindeki ses allem etse de kallem etse de masum birinin acizliğini kullanmaya karar vermişti. Ölü bir bedeninmişçesine gelişigüzel yayılmış bacaklarını kendine çekerek ve arkasındaki duvara yaslanıp destek alarak doğruldu ve ayağa kalktı Judas. Ayağa kalkmasaydı, kaldırmasaydı kendini sabaha tutuklanacak ve ölecekti. Bundan sadece kaderini yazan tanrının haberi vardı. Ama o kaderi yazan tanrı Judas'ın bacaklarına ağır ve yorgun bedenini tekrar ayağa kaldıracak gücü de vermişti. Yine, hiçbirimizin anlayamayacağı bir şekilde gece dışarıya adım atmak gibi bir huya hiç sahip olmayan tıknaz beyefendi Bay Fodge da dışarıda anlamsız yürüyüşüne çıkıvermişti üzerine giydiği uzun etekli paltosuyla. Hep de büyük gelirdi ona bu palto.