Kompartıman 7

Cadı ikiz kardeşini peronda iken kaybetme salaklığını yaptığı için kendi kendine söyleniyordu. Hayatlarının hemen her anında beraber olduğu çocuğun birden gözden kaybolması sinir bozucuydu. Üstelik Gwindor bavulunu taşıma centilmenliğini yapmış olduğundan elleri kedisi Sif haricinde boştu. Çocuğa büyük işkence olmalıydı iki bavul birden taşımak. Parmaklarını kedisinin yumuşacık tüylerinde gezdirirken dalgın dalgın kompartımanların içine bakıyordu. Her zamanki okul öncesi telaşı, özlem dolu sarılmalar, bitmek bilmeyecek gibi anlatılan olaylar, kompartımanlara bakınıp arkadaşlarını arayanlar...

Nienna, Gwindor'u arıyordu aramasına ama Karina veya Jaiden'ı görürse de kompartımanlarına dalmadan edemeyeceğini biliyordu. Bu düşüncelerin yanında tatilde Jaiden'la pek az mektuplaştıkları fikri boy göstermişti zihninde. Gözlerinin istemsizce kısıldığının farkında olmadan ilerlemeye devam etti. Kıskançlık duygusu pençelerini benliğine geçirmişken üzerine arkadaşından uzaklaşmış olmanın sıkıntısı da eklenmişti. Düşünceleriyle baş başa kalmasına pek fırsat olmadan bir kompartımanda Jaiden'ı tek başına gördü. Yeni gelmiş olmalıydı. Bavulunu yerleştirmeye çalışıyordu. Kompartımanın kapısını hızla açılıp adeta içeriye daldı. Sif'i oturacak yerlerin birinin üzerine bırakıp çocuğa sarıldı. "Seni çok özlemişim!" Heyecanlı ses tonu, endişelerini tamamen saklayacak nitelikteydi ki onu gördükten sonra birden aklından silinmişti birkaç dakika önceki düşünceleri. Onlar bir kız yüzünden aralarını açacak arkadaşlar değillerdi, hayır, elbette değillerdi. Çocuğa uzun uzun sarılmasının ardından en sonunda bırakabildiğinde yüzünde adeta ağzı kulaklarına varan bir sırıtış oluşmuştu. "Tatilin nasıldı? Umarım iyi geçmiştir. Neler yaptın?" Tek bir cümlede anlatabileceklerini cümlelerce sıralamayı bırakıp çocuğa söz hakkı tanımak nihayet aklına gelebildiğinden sustu.

Genç büyücü ailesiyle vedalaştıktan sonra en yakınındaki vagona sandığını çekiştirerek dalmış ve birkaç kız dolu kompartımanı atlattıktan sonra kendine sakin bir tane buluvermişti. Kulpunun demiri soğumuş kapıyı aralayıp içeriye girince yanında getirdiği ve bir kısmına baykuşunun kafesinin asılı durduğu yüklü sandığını kendi cılız bedeniyle yukarı yerleştirmenin çok da akıl kârı olmadığını hemen fark etti ve pencere kenarına ittirdi ağır kütleyi. Bu taraftan ailesi görünmüyordu bu yüzden perondaki vedalaşmalarıyla yetineceklerdi. Sorun değildi yine de. Jaiden artık çocukluk evresini geride bırakmış, hatta yaşından daha büyük bir yükü taşıyan genç bir büyücü sayılırdı artık. Evet, hastalık dediği o şeyi yavaş yavaş kabullenmeye başlamıştı bile.

Çok değil, sadece birkaç saniye sonra kapısının hızla açıldığını duydu; tahmin ettiği gibi yaramaz alt sınıflardan biriyle değil de binadaşı ile denk gelmek güzel bir duyguydu. Sarı bukleleri yüzünün iki yanından dökülen genç cadının kucağındaki tüylü şeyi -Jaiden onun kedi olduğunu sonradan görecekti- koltuğa bırakmasıyla büyücüye sarılması bir olmuştu. Üç ay gibi uzun bir ayrılıktan sonra en yakın arkadaşlarından birini özlemiş olmalıydı tabii. Sarılmakla geçen -biraz uzun mu sürmüştü sanki?- iki dakikadan sonra heyecanla tatilini sordu Nienna. Buna karşılık Jaiden'ın tepkisi kötü bir gülümseme taklidi olmuştu. "Güzel sayılır Nienna, seninki nasıldı?"

Jaiden'ın nasıl olduğuna karar veremediği tavrı karşısında birkaç kere gözlerini kırpıştırdı cadı. Bu, bilerek yaptığı bir şey değildi. Bir tür tik sayılırdı. Nesi vardı bu çocuğun? Aklına gelen ilk şey, kuruntu yaptığını düşündüğü konuydu elbette. Aralarının bir şekilde soğumuş olduğundan korkuyordu. Hoş, yazın az görüşmüş olmaları doğaldı. Bu iki arkadaş için doğaldı, en azından. Her yaz aynı şey olurdu zaten. Tatilin başlarında sıkça gelen mektuplar giderek seyrekleşirdi. Bunun nedenini bilmiyordu cadı. İkisinin de pek hayırsız sayıldıklarını düşünmüyordu çünkü. Bunu sorun etmeyi bırakalı çok olmuştu ama bu sefer durum farklıydı sanki. Sonuçta onun Jaiden'ın sevgilisinden hoşlanmaması gibi, Jaiden'ın sevgilisi de kendisinden hoşlanmıyordu. Ama hayır, bunu beklemiyordu çocuktan. Öyle bir kızda gerçek aşkı bulmuş falan olamazdı ya. Bunları düşünmeyi bırakmaya karar verdi.

Düşüncelerindeki karmaşayı düzenlemeyi başarabildiğinde büyücünün endişeli veya üzgün olma ihtimali de geldi aklına. "Her şey yolunda mı?" cümlesi dudaklarından çıktıktan hemen sonra anlayışlı bir tebessüm için kıvrıldılar. Ne kadar başarılı olduğunu kestiremediği yüz ifadesinden endişesinin okunmasını istemiyordu. Jaiden'ın iyi olmasını istiyordu tüm kalbiyle, çoğu insan için içinde barındırdığı iyi niyeti en yakın arkadaşlarından biri için de duyuyor olması doğaldı.

"Kendine dikkat et, kızım." Boynuna sarıldığı adamın ses tonundan anlaşılacağı üzere kızım diye hitap ettiği cadı hakkında endişelenmediği barizdi. Tek umursadığı şeyin soyisminin doğru taşınması olan bu adama "Merak etme baba." diye cevap verdi soğuk bir tavırla. Ardından annesine sarıldı ve "Görüşürüz." cümlesinden başka bir söz söyleme gereği duymadan arkasını dönüp vagonlardan birine bindi. Annesinin şu anda göz yaşı dökmeye başladığı tahmininde bulunduğundan bir daha arkasına dönmeyecekti. Bu kadar sevgi dolu, saf ve utangaç bir kadının nasıl babası gibi bir adamla evlenebildiğine akıl erdiremiyordu ama bunu düşünmeyi bırakıp kompartımanların içine göz gezdirmek en iyisiydi.

Eğer herhangi bir kompartmanda Valeria'yı görürse görmezden geleceği kesindi. Yaz tatilinde yeterince görüşmüşlerdi, tatilinin bir ayını New York'ta amcasının evinde geçirmiş olmasına rağmen hem de. Şu an görmek istediği kişi başkaydı. Aklından tam bu fikir geçerken onu kompartımanda sarışın bir kızla görmesinin bir hayal olduğunu düşündüğünden gözlerini kırpıştırdı ama hayır. Gördüğü kişi onun Jaiden'ıydı işte. Hem de Nienna ile beraber... Çocuğun yakın arkadaşı olduğunu bilmesine rağmen kıskançlığını dizginleyemiyordu. Kıskançlık duygusu sevginin getirisiydi elbette ama bu kıza karşı duyduğu kıskançlık çok daha yoğundu. Nedeninin onun yılışık tavırları olduğunun da farkındaydı. Kompartımana girdiği anda Nienna Jaiden'a her şeyin yolunda olup olmadığını soruyordu. Gözlerini devirmesinin ardından karışmadan edemedi ve varlığını belli etmek istercesine öksürdükten sonra konuştu. "Ben burada olduğuma göre, Jaiden'ın seni ilgilendirebilecek bir şeyi yoktur eminim." Sandığını hemen girişe bırakıverdikten sonra sevgilisinin yanına gidip dudağının kenarına küçük bir öpücük kondurduktan sonra tekrar burada fazlalık olarak gördüğü cadıya döndü. "Onunla ben ilgilenirim. İkizin falan yok muydu senin?" Jaiden'ın yanında ilk defa bu tarz bir tavır takındığı için rahatsızdı ama bu kıza özel bir gıcığı vardı. Attığı kötü bakışlara aynı şekilde karşılık verdikten sonra "Her neyse." deyip omuz silktikten sonra gitti Gryffindorlu cadı. Bu kadar kolay olmasını beklemiyordu Adelphe ama onu gücendirdiğini fark etmişti. Bu nedenle içi sıkılmıştı ama Jaiden'a duyduğu özlem bu sıkıntıyı bastırmakta hiç zorluk çekmemişti. Çocuğa bakarken biraz utangaç bir tavırla beraber çıktı cümlesi dudaklarından. "Seni özlemişim."