Hadi şimdi de kahve içelim.

Konu: Hadi şimdi de kahve içelim. Cuma Nis. 13, 2012 8:07 pm

Courtney Rodger&Conerus Hell Greyn

"Birinci seçeneği söylemedin varsayıyorum." Courtney gülümsemesinin yüzüne daha da yayılmasına izin verirken derin bir nefes alıp verdi. Reddedilme korkusu uçup gitmişti. "Demek orijinalim?" Courtney’nin bakışları Hem de fazlasıyla! Demesine gerek bırakmamıştı. "Ayrıca senin o sinir bozucu halini bir nebze de yok edecekse, ayakkabılarına tapınabilirim. Şaka yapıyorum. Tapınma konusunda değil, sinir bozuculuk konusunda. Ama bence bunun hakkında biraz konuşmalıyız.” Courtney’nin duyduklarıyla suratı düşer gibi olmuştu ki şaka kelimesiyle rahatladı. Ayakkabılarının tekrar konusunun açılmasıysa çok hoşuna gitmişti. Bu sırada Hell’in koluna girdi ve kafasını omzuna yasladı. Gören biri ikisini sevgili sanabilirdi ama ikisi olup olabilecek en ilginç “arkadaş” çiftiydiler. Çok kısa sürede birbirlerine ısınmış olmalarının sebebi olan benzerliklerine Courtney minnettardı. "Sence bizi sevgili mi sanıyorlar? Çok istiyorsan arkadaşlarına böyle söyleyebilirsin. Ancak bunun kulağına gitmesini istemediğim biri var..." Arkadaşlarına Hell’in sevgilisi olduğunu söylemesine gerek yoktu. Zaten boşu boşuna onun için karmaşa yaratıp zor duruma düşmesini de istemezdi. Gerçek arkadaşı için her şeyi kolaylaştırmak istiyordu. “Muhtemelen öyle görünüyoruz, ama hayır arkadaşlarıma öyle söylememe gerek yok. Hem senin için zorluk yaratmanın da lüzumu yok. Benim yanımda sadece kendin ol, ben seninleyken öyle olacağım.” Yeni arkadaşının koluna daha sıkı tutunurken ormandan dışarı doğru adımlamaya başladılar. Daha önce hiç gitmediği bir cafe Courtney’nin gözüne çarptı ve oraya yöneldiler.

İkisi de siparişlerini verdi, sonra Courtney bir süre kapanmayacak olan çenesini açtı. “Ee şanslı okuldaşım konusunda ne yapmayı planlıyorsun. Bence çocuk köşe bucak seni arıyordur. Hatta tarif etsene muhtemelen tanıyorumdur. Umarım Hufflepuff değildir nedense onların hepsini işe yaramaz görüyorum.” Çenesini kapattıktan sonra gözlerini Hell’in gözlerine dikti. Cümleleri fazlasıyla cıvık gibiydi ama hevesi yüzünden bu kadar boşboğaz olmuştu.

Konu: Geri: Hadi şimdi de kahve içelim. Cuma Nis. 13, 2012 9:43 pm

Az önce didiştiği Courtney ile şimdiki bir miydi? Kesinlikle hayır. Bunun aralarındaki benzerlik dolayısıyla olduğunu biliyordu. Hah, hatta o kadar benzerlerdi ki, tanıştıktan yarım saat sonra kol kola bir kafeye kahve içmeye bile gidebiliyorlardı. Bunu Conerus'a önceden söyleseler inanmazdı doğrusu. Ancak durumdan şikayetçi değildi. Şimdi kahvesini yudumluyor, karşısındaki genç kızın dediklerini dinliyordu; kızın sorusuna cevap vermek için birkaç yudum kahve daha alması gerekti. "Hangi binadan olduğunu bilmiyorum, eğer beni aniden öpmeseydi belki bunu sorardım." Bunun, kızın bir kahkaha atmasına sebep olacağından emindi; zaten Conerus da bunu söylerken sırıtıyordu çünkü o an, bu olay ona öyle komik gelmişti ki. Kendisiyle bir nebze olsun barıştığını fark etti; zaten ha eşcinsel olmuş, ha olmamış, ne fark edecekti ki? Sadece artık kızlarla değil erkeklerle birlikte olacaktı, o kadar... aslında büyük bir değişiklikti. Mesela, aramızda kalsın, karşısındaki genç kızla sevgili olabilirdi eğer heteroseksüel olsaydı. Ancak, değildi; yine de arkadaşlık da iyiydi. Bu arkadaşlığın çok iyi bir dostluğa da dönüşeceğini hissediyordu. "Adı Bjørn. 'Vay be, hatırlıyorsun,' falan deme, lütfen." Kahvesini yudumladıktan sonra o günü düşündü ancak bir yanı da o günü düşünmemek istiyordu; o günü hatırlamamalıydılar. Hayır, belki sonra bir yerlerde karşılaşabilirlerdi tabii ancak o gün... Conerus'a halen biraz şey geliyordu. Garip. Garip. Ve evet, garip. Biri, daha ilk kez gördüğü bir çocuğu nasıl öpebilirdi ki? Acaba bu eşcinsel olanların refleksi falan mıydı? Gerçi Conerus, işkence ettiği Hogwarts öğrencilerini korkutmak ya da sinir etmek için yüzünü onların yüzlerine öpüşme mesafesinde yaklaştırırdı ancak böyle bir şey başına gelmemişti. Tanrım, seni seviyorum. Kızın bakışlarından ismin ona tanıdık geldiğini anlamıştı; büyük ihtimalle "Bu bana nereden tanıdık geliyor acaba?" diye düşünüyordu.

Konu: Geri: Hadi şimdi de kahve içelim. C.tesi Nis. 14, 2012 11:40 am

"Hangi binadan olduğunu bilmiyorum, eğer beni aniden öpmeseydi belki bunu sorardım." Courtney şimdi gülümsemiyordu ve gelecek diğer ayrıntıları bekliyordu. Yardım edebileceği bir şey varsa işe koyulmaktan çekinmezdi. Hatta belki yardımının dokunduğunu hissettirmezdi bile ama sonra bunun saçma olacağını düşündü çünkü Courtney onun yanında kendi olmalıydı. Hiçbir şeyi gizlemesine gerek kalmamalıydı. Sıcak kahvesini yudumlarken suratını ekşitti ve kahveden ne kadar nefret ettiğini bir kez daha hatırladı. Vişne suyu ve kırmızı şarap dışında hiçbir içecekle arasının iyi olduğu söylenemezdi. "Adı Bjørn. 'Vay be, hatırlıyorsun,' falan deme, lütfen." İsmi duymasıyla kafasında aniden bir zilin çalmasını bekledi ama boşluktaydı. İsim tanıdık geliyordu elbet ama yine de çocuğu tanıyıp tanımadığından emin değildi. Eşcinsel oluşu onu dedikoduya elverişli kılmıyordu, zaten heteroseksüel olsaydı etrafındaki kızların birinden çoktan soy ağacına kadar öğrenmiş olurdu. Sonra hatırladı. Bu dönem mitoloji dersini birlikte almışlardı. Sakin ve umursamaz görünen çocuk Courtney’nin eşcinsel ya da değil radarında bariz şekilde eşcinsel olarak ötmüştü. Çocuğun saklamak gibi bir niyeti olmadığının da farkındaydı. Ayrıca fazla umursamaz oluşu onu iyi bir avda yapmıyordu. Ayrıntıları kafasında birleştirirken yardımcı olacak bir şeyler bulmaya çalışıyordu. “En azından binadaşım olduğunu biliyorum, birlikte mitoloji dersi almıştık. Yanlış hatırlamıyorsam Antik Yunan zamanına gitmişti. Ha bir de fazlasıyla umursamaz tavırları var. Sürekli kolunun ve bacağının hareket halinde oluşundan da kafein etkisi altında olduğunu tahmin etmiştim.” Çocukla ilgili aklına gelen her şeyi söylemişti. Hell’in işine yarar mı yaramaz mı bilmiyordu. Sonra Hell isminin kulağına fazla garip gelmeye başladığını fark etti. “Ah, bir de adın gerçekten “Hell” mi yoksa masum kızı korkutma numaranın bir parçası mıydı? Gerçek adınsa da sana "kıvrık ağız" demekten başka bir çarem kalmayacak.” Hell’in her zaman gülüyormuş gibi görünmesine neden olan kıvrık ağız yapısına bakıp gülümsedi.

Konu: Geri: Hadi şimdi de kahve içelim. C.tesi Nis. 14, 2012 1:39 pm

Kendi kahvesinden son yudumlarını alırken, Courtney'nin kahvesinden içtikten sonra yüzünü ekşittiğini fark etti. Kahve içmeyi sevmiyordu besbelli; dediklerini dinlerken kahvesi bitmiş ve gözlerini Courtney'nin kahvesine dikmişti. Sonra da uzanıp bardağı önünden aldı ve gülümseyerek, "Kendine işkence etmene gerek yok, ben içerim," dedi ve yeni bardağından kahvesini yudumladı. Kızın doğru kişiden bahsettiğini anlamıştı. Kafein. Onun da tıpkı Conerus gibi kafein sevdiği belliydi, o gün karşılaştıklarında da elinde bir bardak kahve vardı ve konuşmadan önce yudumluyordu. Herhalde enerji içeceği niyetine falan içiyordu. Bak, bir ortak nokta daha, dedi iç sesi her zamanki sinir bozuculuğuyla. Conerus ise içinden bir küfür savunmakla yetindi ve kızın sorusunu, "Garip ama ismim gerçek; belki de babam Görücü falandı. Conerus Hell Greyn, kıvrık ağız. İstediğin şekilde hitap edebilirsin," diyerek cevapladıktan sonra, kafasına takılan soruyu sordu; binadaşlardı ancak hangi binadaydı? "Gryffindor falansın o zaman, o çocukla aynı binadaysan." Çocuğun cesareti yüzünden söylüyordu böyle; aslında Courtney'de bir Slytherin tipi görüyordu ama eğer o binada olsaydı şu anda bu masada beraber oturuyor olmazlardı büyük ihtimalle. Yani, o binanın kızları Courtney gibi olmuyordu. Ah, evet, Conerus bu konuda oldukça tecrübeliydi çünkü Slytherin binasındaki öğrenciler gibi kendini herkesten üstün görenleri işkenceyle ağlatmayı daha çok severdi; sonra işkence ettiği o öğrenci bunalıma girerdi genelde. Kimseye söyleyemezdi yoksa itibarı zedelenirdi. Conerus'ta da bu özellikler vardı aslında ancak o bir Slytherin'li değildi; nedense Seçmen Şapka onu Ravenclaw'a yerleştirmeyi uygun görmüştü. Belki de zekası diğer özelliklerini gölgeliyordu ki bu büyük bir ihtimaldi çünkü notları genelde iyi olurdu. İnek falan değildi tabii ancak az bir çalışmayla başarabilirdi her şeyi. Ah, o çocuğun şimdi böyle birine dönüşmüş olması ne kadar garipti, değil mi?

Konu: Geri: Hadi şimdi de kahve içelim. C.tesi Nis. 14, 2012 3:06 pm

"Kendine işkence etmene gerek yok, ben içerim," Bardağını Hell’e doğru uzatırken kendisini bu eziyetten kurtardığı için büyücüye minnettar gözlerle baktı. "Garip ama ismim gerçek; belki de babam Görücü falandı. Conerus Hell Greyn, kıvrık ağız. İstediğin şekilde hitap edebilirsin,"Conerus, kıvrık ağız lakabından kurtarabilecek kadar iyi bir isimdi. Sonra Courtney Bjorn’le binadaş olduklarını söylediğini ama kendisinin hangi binada olduğunu söylemediğini hatırladı ama tam ağzını açacakken Conerus ondan önce davrandı. "Gryffindor falansın o zaman, o çocukla aynı binadaysan." Bugüne kadar ilk kez birisi Courtney’nin bir Gryffindor olabileceğini düşünmüştü ama Courtney resmen korkaktı. Hufflepuff ve Gryffindor Courtney’nin perçası olmasının imkansız olduğu binalardı. Slytherin olması mantıklı olabilirdi ama zekası ona bu fırsatı sunmamıştı. Bir Ravenclaw oluşu aptal kız imajında resmen bir yarık oluşturuyordu ve çabalaması gerekenden daha çok çabalaması gerekiyordu. Sonra yakıştırmanın Bjorn üzerinden yapıldığını hatırladı ve düşüncelerinden sıyrıldı. “Ravenclaw. Gerçi ilk tahminin olmalıydı bence.” Aptal kızı oynuyor olabilirdi ama hiçbir zaman binasına ait olmadığını düşünmemişti Courtney, hem kendi gibi zeki binadaşlarını kandırabiliyor olması onu hepsinden bir gömlek üstte tutuyordu. “Bak şimdi sana asla Ravenclaw olamayacak tipler göstericem. Yaparken en çok eğlendiğim şeylerden biri.” Gözleriyle cafenin içini tararken suratı sivilcelerle dolu şişman olmasına rağmen dar pembe pantolon giymiş ve siyah bir tişörtle tamamlamış olan kızı gördü. Midesine zor hakim olurken gözleriyle kızı Conerus’a gösterdi. Sonra kahkahasını serbest bıraktı. “Iqsu iki haneli olan insanlar insan içine çıkabilecek kadar iyi giyinmeyi bilmezler. Şimdi bir Slytherin bulucam.” Gözleri tekrar kafenin içinde ava çıkmışken kendisine bakan bir çocuğu yakaladı. Yeşil gözleri tehditkar ama çekici olan çocuğa göz kırptı. Özgüvenini görmemek imkansızdı. Courtney çocuğa göz kırparak karşılık verdi ve Conerus’a döndü. “Slytherin erkekleri... Fazlasıyla çekiciler ama katlanılamazlar. Yine de tek gecelik ilişkiler için en uygun seçim onlar ama iş ilişkiye gelince binadaşlarım üzerine tanımam.” Dolaylı yoldan konu tekrar binasındaki erkeklerden açılınca Conerus’un gözündeki parlamayı ve kıvrık ağzının daha da kıvrılışını izledi. “Sandığımdan kötü durumdasın, sert çocuk.” Karşısındakinin dalmış gözleriyle neyi düşündüğünü az çok tahmin edebiliyordu.

Konu: Geri: Hadi şimdi de kahve içelim. C.tesi Nis. 14, 2012 5:04 pm

Ravenclaw. Cidden mi?

"O kadar mı belli oluyor?"

"Hazır mıyım, emin değilim."

"O salak öpücükten sonra bir şeyler oldu..."

"Hayır, o saçmalıktan başka bir şey olmayan ilk görüşte aşk hikayelerinden nefret ederim."

Konu: Geri: Hadi şimdi de kahve içelim. C.tesi Nis. 14, 2012 6:03 pm

"O kadar mı belli oluyor?" Courtney kafasını onaylarcasına sallarken çok sık hissetmediği bir şey hissetti. Bir başkası için üzülüyordu. Umutsuz aşığın kahvesini yudumlayışını izlerken yapabileceği bir şey olup olmadığını düşünüyordu. "Hazır mıyım, emin değilim." Bu cümleyle Courtney ne yapabileceğini anladı. Arkadaşının hazır hissetmesini sağlamalıydı, büyücü kendisiyle çatışırken büyük özgüven kaybı yaşamış olmalıydı. Ne hissettiğini bilemezdi belki ama tahmin edebilirdi ve onun yanında olacaktı. Söylediği cümleyle alay edercesine baktı. Conerus’ta her şeye hazır olabileceği izlenimi yaratmaya çalışıyordu. Sonuçta Courtney’nin gerçek yüzünü görüp onunla arkadaş olabilen biri her şeyi yapabilmeliydi. "O salak öpücükten sonra bir şeyler oldu..." Courtney ilk kez bir aşk hikayesini dinlerken etkilendiğini hissediyordu, çok ilginçti çünkü genelde duygulara önem vermezdi. "Hayır, o saçmalıktan başka bir şey olmayan ilk görüşte aşk hikayelerinden nefret ederim." O nefret ettiği türden bir aşk hikayesinin başına gelmiş olduğu gerçeğiyle hale yüzleşmek istemiyormuş gibiydi Conerus. “Birincisi, benim gibi biriyle baş edebiliyorsan emin ol hayattaki her şeyle baş edebilirsin. İkincisi o öpücük “salak” bir öpücük değildi. Öyle olsaydı bahsediyor olmazdın ve üçüncüsü kabul etmek zorundasın ki ilk görüşte aşık oldun.” Tam anlamıyla dürüst olan Courtney Conerus’un gerçeklerle doğrudan yüzleşmesini istiyordu. Çünkü gerçeklerle yüzleştiği anda her şey büyücü için daha kolay olacaktı, en azından Courtney böyle düşünüyordu. “Yarım saat öncesine kadar birbirimize tamamen yabancı insanlar olduğumuzu biliyorum ama ben sana bir şekilde güvendim. Şimdi sen de bana güvenmelisin ki en sevdiğim eşcinsel çiftle birlikte alışverişe çıkıp diğer bütün kızları çatlatacak bir şeyler alabileyim.” Cümlesinin sonunda her şeyi kendi çıkarı için yapıyormuş gibi gösterdi ve güldü. “Ha bir de, her ne kadar söylemekten nefret etsem de. Şu an burada olman değil çocuğu arıyor olman gerekiyor.” Conerus’u cesaretlendirme çabasının işe yarayıp işe yaramadığını bilmiyordu ama işe yaramadıysa devam etmeye hazırdı.

Konu: Geri: Hadi şimdi de kahve içelim. C.tesi Nis. 14, 2012 9:21 pm

Kızın dediklerinin onu cesaretlendirdiği bir gerçekti; ancak kararsızlığı yok olmamıştı maalesef. İlk görüşte aşk hikayelerinden her zaman nefret etmişti ve bunu yaşıyor olduğuna inanamıyordu, inanmak istemiyordu. Saçma davrandığının farkındaydı; aslında neler hissettiği gayet iyi biliyordu ama bunu kabullenmeyi reddediyordu. Kendisini bu hale sokan yine Conerus'tu. Kendisine sinirliydi. İç çekerek masaya uzandı ve bardağından artık ılık olan kahvenin son yudumlarını içti. Sol kolunu masaya yaslayıp, elini saçlarının içine geçirmiş ve oflamıştı. Şu anda fazlaca homo gözüküyor olmalıydı. Karşısındaki başka biri olsa böyle davranmazdı ama Courtney'nin yanındayken böyle davranmayı istiyordu. Hah, evet, yarım saat önce tanıştığı bir kızla bu kadar samimi olabiliyordu. Hiçbir şey imkansız değildir. "Peki, gideceğim." Ağzından çıkan sözlerin ardından kızın yüzünde oluşan gülümsemeyi gördü ve cümlelerini devam ettirdi. "Hayır, bugün değil. Yarın. İşte ne zaman yeteri kadar düşündüğümü hissedersem. Meraklanma, olmadı seni bulurum ve sen beni onu bulmaya zorlarsın." Gülümsedi ve sandalyesinden kalkıp, kızın yanına ulaştı. Eğilip, kızın kulağına "Tavsiyelerin için teşekkürler, Mısırlı," diye fısıldamadan önce yanağına bir öpücük kondurdu ve kapıya yönelmişken arkasını dönüp, "Daha uygun bir lakap bulana kadar bununla idare etmek zorundasın," dedi sırıtarak. Kafeden hızla çıktı ve birkaç adım attıktan sonra kendisini bilmediği bir sokakta buldu. Sessiz bir sokaktı ve sokağın iki kenarında da tahtadan eski binalar sıralıydı. Bağıran Baraka'nın yerini tutmazdı belki ama düşünmek için gayet güzel bir yer gibi duruyordu.

SON.